De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 102]

Martin Bruyns
Schaduwkinderen

De kinderen zijn alleen gelaten
nooit speelt er zon in deze straten
zij weten niets van 't vreugdlik blaten
van 't lam dat in de weide stoeit
noch van de klaproos die daar groeit
en hoe diep-geurend heide bloeit.

Zij bouwen gene wolkkastelen
noch vechten achter de kantelen
der wolkenburcht uit ònze spelen.
Zij zijn geen vriend van paard en koe
zij zijn alleen maar vreeslik moe
geen lacht hun bij 't gaan slapen toe.

Zij leerden nimmer zingen, tieren,
hebben geen jeugd om uit te vieren
in een wijd land met zon en dieren.
Zij leven stil hun dof bestaan
maar weten: héél ver hier vandaan
moet Jezus' lieve woning staan.