De Gemeenschap. Jaargang 8

[p. 289]

[Gedichten van A.J.D. van Oosten]

't Is deze maand maar vijf procent. Wat zal ik klagen?
Het had het dubbele kunnen zijn, of evengoed,
kon 'k tegen 't eind der volgende ontslagen
geworden zijn, zonder te weten wat ik dan beginnen moet.

Het is maar vijf procent. De kapitalen
uit welker interest de zaak ons geld betaalt
hebben dit jaar het volle pond niet kunnen halen,
nu worden wij daarom gekort voor onbepaald.

Het is niet erg. Het is maar vijf procent. Die sparen
wij wel weer uit op de genoegens van den kleinen man.
Het is zelfs goed. Op die manier vergaren
wij ons geen schatten die de mot of roest verteren kan.

Wel zegt de Schrift: gij zult 't loon niet verkleinen
van wien het toekomt. Maar dat gold voor den ouden tijd.
Vandaag-den-dag moet die bekrompenheid verdwijnen
en elk voor zich maar zien dat hij geen honger lijdt.

Wij gaan bemoedigd voort naar werkplaats en kantoren.
Want de arbeidsloosheid is een staat die afschrik wekt
althans voor ons, die niet tot hen behooren
wier buik en beurs nog stevig is gespekt.

't Betreft maar vijf procent. Wij kunnen 't beter lijden
en eerder toekomen met minder vuur en licht,
dan zij, die vredig smullen bij den nood der tijden
terwijl aan ons een misdaad wordt verricht.

[p. 290]

A.J.D. Van Oosten Directie-order 705

 

De zaak sluit. Door de firma worden

 

thans nagenoeg geen winsten meer gemaakt;

 

en eer zij in het ongereede raakt

 

doen wij terwille van de goede orde

 

dezen onzen laatsten plicht

 

met dit (betreurd) ontslag-bericht:

 

op heden zijn onze ondernemingen gestaakt.

 

 

 

Tot onze spijt. Zoo 't kon, vrij zeker waren

 

wij voortgegaan met ons (zij 't zorgelijk) bedrijf;

 

gij allen hebt bemerkt hoe wij, door vijf,

 

door tien procent op uw loon uit te sparen

 

gedaan hebben wat mogelijk werd geacht;

 

het heeft geen heil gebracht

 

en noodgedwongen bergen wij het veege lijf.

 

 

 

Wij scheiden. Bij dit al doet 't ons genoegen

 

dat gij vooreerst niet onverzorgd staat in uw lot,

 

al gaat bij ons de groote deur op slot

 

gij kunt u nog bij 't armbestuur vervoegen.

 

Wij hebben steeds met veel

 

voldoening saamgewerkt, trouw personeel,

 

doch nu de winst verdwijnt - is alles uit, Ga met God.

[p. 291]

A.J.D. van Oosten Biecht in de goede week

Voor Pater Fr. G. Schimmel O.F.M.

Voor U Almachtig God, belijden
wij onze allergrootste schuld,
dat we in den schijn: voor U te strijden
meest van onszelven zijn vervuld;

dat wij Uw wil en welbehagen
wel kennen, doch er niet naar doen;
en nauwelijks meer naar Uw dienst vragen
dan voor den vorm en om 't fatsoen;

dat we U niet trouw genoeg aanbeden
noch ijveriger en volstrekt
Uw zoeten Naam hebben beleden
doch dien, den dag door, meer bevlekt;

dat wij te bang zijn om op te komen
voor de eer van Uw strijdende Kerk;
en nog in valsche schaamte schromen
Christen te zijn in àl ons werk;

dat wij ons niet genoeg gewennen
aan de verzorging onzer ziel,
hoezeer wij ook het oordeel kennen
van 't zaad, dat in de doornen viel;

dat wij den staat Uwer genade
uur aan uur over ons gesteld,
achteloos breken, als de Kwade
ons hart bekoort met zonde of geld;

[p. 292]

 

dat wij door onverschillig leven

 

U wonden met een erger pijn,

 

dan die Uw dood hebben bedreven

 

en openlijk Uw vijand zijn;

 

 

 

dat onze winzucht om den broode

 

maakt dat ons' broeder honger lijdt,

 

omdat ons de angst voor eigen nooden

 

zwaarder weegt dan Uw Zorgzaamheid;

 

 

 

dat wij ons deel van Uwen vrede

 

verkoopen voor wat aardschen lust,

 

omdat wij, man voor man, op heden

 

niet meer zijn: Katholiek bewust;

 

 

 

dat van den eerste tot den laatste

 

een ieder zich voor U verschuilt;

 

en wij de liefde tot den naaste

 

voor braafheid hebben ingeruild;

 

 

 

dat wij zoo straks weer zijn vergeten

 

hoe wij hier, voor Uw Aangezicht

 

dit biechtten, omdat wij versleten

 

zijn in gewoonte-godsdienstplicht;

 

 

 

Voor U, Almachtig God belijden

 

wij deze onze allergrootste schuld:

 

dat wij in naam wel voor U strijden,

 

maar van onszelven zijn vervuld!