De Gemeenschap. Jaargang 7

[p. 464]

Leo van Breen
Amour Poëtique

Ik werd een minnaar en ik werd een kind;
met opzet werd mijn liefde niet beleden.
Daarom wellicht heeft zij mij niet bemind.

Eenmaal ontbloeide in het blinkend Eden
het zacht licht dat ik in mijne ogen vind
van hare warme schemerende leden.

Dat gij weet, hij heeft mij alleen bemind
van vreugdes wenkende onbereikbaarheden
in 't smachtend dromen van het zuivre kind,

ruggelings reizend, met onwilge schreden
die weg, die 'k nooit met u meer zal betreden,
daar 't hart niet aanneemt wat het ondervindt.