De Gemeenschap. Jaargang 7

Hagel

Kerkelike kunst.

Na 't molkenboerse kruis weet iedereen het dus:
‘Moderne kunst is goed, zo'n beetje rechte lijnen,
Maar ultra is affreus, moet uit de kerk verdwijnen!’
O korte en klare wet van d'internuntius.

Heel de parochie heeft met vlijt gespaard,
De clubs, de bonden en de congregaties,
- De godsdienstzin zoekt vroom naar variaties! -
En zie wat spaarzaamheid aan schoonheid baart!

[p. 208]

III De aanwinst.

 

In fraaie stand vertoont zich 't Goddelik Gezin,

 

Gekocht naar maat. Sint Jozef houdt verlegen

 

Zijn hoofd naar 't nette Jongetje genegen;

 

Maria spant zich pijnlik tot een glimlach in.

Nog voor de oude herder gaat verscheiden
Doet hij - wat immer zijn verlangen was -
Gods Huis vol-maken met geschilderd glas:
Hij laat zijn spoor aldus voor laatre tijden.

Na prima-donna's en primaten,
Na protsers, prinsen en prelaten,
Heeft nu van Wely zich om meerder roem
Op kruiswegstaties losgelaten.

(En Caty kwam eens innig met hem praten).

Hij redt de kerken uit een groot gevaar:
‘Die nieuwe kunst is eigenlik toch raar’;
De meester wist de juiste snaar te treffen:
Gods Lijden aangepast aan het boudoir.

(En dat was juist de moeilikheid, nietwaar?)

H.K.