De Gemeenschap. Jaargang 7

[p. 186]

[Gedichten van A.J.D. van Oosten]

a.j.d. v. oosten

goede vrijdag

wij kruisigden u heden in de stad!
bij neger-songs en schelle lichtreclames
gij kreegt nog 't medelij van wat nette dames
en een berichtje in het avondblad

bij éénen boekverkooper lag voor u meer smaad
dan een compie romeinen kon bedenken
en ééne clown wist scherper u te krenken
dan een heel sanhedrin in woede en haat

in 't langsgaan tapte een branie van de h.b.s.
wat glossen op dat: ‘koning van de joden’
hij raakte niet aan uw rok of uw geboden -
dié schond het domme volk bij spel en flesch

gij stierft dan ook maar in een stille hoek
niet voor 't stadhuis, niet voor de bioscopen
gij zoudt een aanstoot zijn geweest voor wie daar loopen
wij gunnen u noch glorie meer noch vloek

* * *

wat dwazen hebben met hun zot brevet
van godsdienstvrijheid nog verlof bekomen
u te verwijderen - en met kruis en al genomen
en in hun kerken achter kaarsen bijgezet

wat bloed is daarbij over het publiek gespat
wat lijkenzweet op de trottoirs verloren
- processies met een dooden god behooren
toch ook niet thuis in de moderne stad!

[p. 187]

 

wat arme vrouwen kwamen bidden op uw graf

 

wij hebben het met zerken afgetegeld

 

uw nagedachtenis heel burgerlijk geregeld

 

gij ligt daar welbezorgd en achteraf

 

 

 

neen - niet omdat wij nog maar half gerust

 

zijn op den derden dag of op uw vreemde krachten

 

het is geen tijd meer voor zulke oudwijfsche gedachten

 

wij doodden u terecht en welbewust!

 

 

 

wij móesten toch god! om de kommer en de smart

 

van onze ontzette ziel door u te laten kwijten!

 

zie in den smaad ons cynisch zelfverwijt en

 

tel onzen spot als de angst van ons verdoemde hart

[p. 188]

a.j.d.v. oosten

rehabilitatie

de dood? - wij zijn niet bang meer van den dood
wij kennen hem als een van ons gelijken
een makker die er voor zijn dagelijks brood
op uit is om ons (vlug) te doen bezwijken

de handige pikeur op 't groote levensfeest
hij houdt ons lenig onder de bedrijven
als wij tóch vallen is dat zeker meest
op rekening van grove pech te schrijven

hij is niet kwaad - hij zou ons even lief
ook zonder pijn van hier laten verdwijnen
maar hij is ook niet dwaas - hij is alleen naïef
men noemt hem hein; dus hoort hij bij de kleinen

de dichters hebben hem geregeld overschat
hij houdt zoomin de hel als het heelal in handen
hij wil van du perron noch henny marsman wat -
hij is oprecht beschouwd: een stille in den lande.

[p. 189]

a.j.d.v. oosten

jonge sneeuwbloem

voor anny van dam

zij was zoo wild en vaak door 't wit getuimeld
dat haar de leerares de klas uitzond
zij vond het stom dat er een school bestond
terwijl de hemel dikke paksneeuw kruimelt

zij hield zich woest maar had inwendig pret
toen ze haar pracht door alle gangen strooide
en op de binnenplaats gekomen gooide
zij zich weer languit in het witte bed

en wierp de sneeuw over haar warme lichaam
een vlok, tusschen gods vlokken neergewaaid
zij heeft er net zoolang in rondgedraaid
tot er een vinger tikte tegen 't schoolraam

toen werd ze heusch woest - treuzelend en met
booze oogen kwam ze - witter dan tevoren
de leerares zag dat ze 't had verloren
en heeft haar achter in de klas gezet.