De Gemeenschap. Jaargang 7

[p. 108]

Chr. de Graaff
Juxta Crucem¹⁾

De vrouwen weenden, achtbare en verachte
en in haar midden, naast Maria, stond
doodstil Johannes, dien Hij liefhad om de zachte,
stilwijze glimlach van zijn jonge mond.

De stilte werd ondraaglijk. Waarom lachte
geen krijgsman meer? Het bloed droop op den grond.
God zou zijn lijden zelf niet meer verzachten,
omdat het alles zoo geschreven stond.

1) Uit de een dezer dagen bij De Gemeenschap verschijnende bundel ‘Alleenspraak’.