De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 539]

Chr. de Graaff
Vertroosting

Later, als dit erbarmelijke leven
over je jeugd is heengegaan,
zal op een morgen een verstilde traan
zonder te vallen aan je wimpers beven
en in den voorjaarswind vervluchtigen.
Dan zullen zij die langs je droomen zijn gegaan,
de wreeden, de zachtmoedigen, de luchtigen
in één mat-gouden schemer voor je staan:
al wie vergeefs beminde,
al wie je zelf eens zinloos hebt bemind.
En aan je hart zal een nieuw hunk'ren slaan,
een kloppen als van takken in den wind
tegen een blind, verborgen raam.
En huiv'rend denk je nog: Is dit de lente?
Maar 't is Gods liefde die je eind'lijk vindt.