De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 532]

J.J. van Geuns
Ondergangsdichter

Zooals wel kindren naar den hemel kijken
Waaruit verging de laatste vleug van zon
En zien de wolken altijd sneller wijken
Naar den al nachtelijken horizon

En zagen nooit de vogels lager strijken,
En vreezen - vóór het noodweer nog begon:
Zoo wist een dichter d'ondergang der Rijken,
Die weldra niemand meer weerhouden kon,

Vooruit. Men zag hem, door de steden gaande,
Gemeden door de menigte om 't gebaar
Waarmee zijn maagre hand tot tucht hen maande.

Toen allen dansten, blind voor het gevaar,
Begreep hij reeds: dit zijn de laatste maanden -
En werd als steen zijn wang, als ijs zijn haar.