De Gemeenschap. Jaargang 6

[p. 455]

V.R.
De Radio

Bij mene vrund Moonk waor 't altied eve gezèllig. Veer zaote dao 'saoves bij e sjemerlämpke en buimde euver vaan alles. 't Waor röstig; veuraal es me de kletskop vaan Frederik zoe evekes sjeine zaog. Daan dachte veer aon maonesjien en roezegeur; dat lèste is noe wel neet gaans sjus, want er had get aon z'n veu; mer afin, de maonesjien déé waors ter toch, en 't waor, wie iech al zag: röstig. Mer dat zou neet lang zoe blieve.

Op ene koeijen avend begos Moonk euver de woondere vaan de moderne techniek, en vaanzelfs kwaom er op de radio.

- Wat tunks tiech, Flip, zag heer, es iech miech ouch ins zoe'n dink aonsjafde? Dat is toch hiel plezeerig, zoe 's aovens e stöksk meziek.

- Jao, jong, dat is wel woer, mer iech geluif toch, tot 't tiech op d'n duur geit vervele.

- Dat meinste mer. De krijgs de sjoenste stökke vaan Beethove, Mozaar, Goeno; afin, alles was te mer wèls.

- Jewel, mer geluif miech noe....

- Ach, tiech bis ouch altied aon 't vreigele! Guns te miech dat plezeerke noe neet? Iech moot 't toch zelf betaole, en Stinus heet aoch al eine.

- Jewel, mer huur noe ins....

- Huur ins hei, iech koupj miech ene radio, en daomèt basta!

- Vrund, geluif miech noe....

- Jewel, iech geluif tiech wel; de vollegende week höb iech eine, en daan biste blij, es te maags luustere....

Iech zag niks mie en ging nao hoes.

* _* *

't Waors enen Donderdagaovend. Iech ging nao Moonk öm ins te zien, wie 't mèt z'ne radio stoond. Iech belde en wachde, belde nog ins en wachde weer. Eindelik, dao hoort iech stappe in de gaank, mer zoe stèl, wie vaan ene beer op sokke. De deur geit ope, en dao steit Moonk veur miech.

- Wat is 't? zag iech. Is iemens neet good gewore? De löps zoe bedenkelik stèl?

- Sssst, sst, de radio späölt. Kom mer nao binne.

Iech deeg mene jas oet en ging nao de kamer.

Gooje Slivvenhier! Dao waors 't gedonder aon de gaank! Alles doedstèl De hiel verzameling vrun waors bijein. Op 'n täöfelke stoond

[p. 456]

't hèls mesjien; gei leech aon: allein ene flawwe sjien vaan de radiolämpkes; dronder naturelik de kletskop vaan Frederik.

Wie iech ins rondkeek, zaog iech d'n eerappelekop vaan de Bròmmel, de impertinente neus vaan Joezep, den dikke boek vaan de Fladder en de grijs haore vaan Moonk z'ne pa.

Geineneine zag gooienavend: ze knikde hiel stief en loerde, of ze geister zaoge. Iech dach: dat löp hei mis; iech weur raozetig, es niemens get zeet. Daorum zag iech drei toene te hel: ‘Gooien aovend, hiere!’ Mer toen waor 't hielemaol luize: ze begòste te blooze wie de katers: ‘Ssst, sst, sst, de radio....!’

Moonk, dee zaog, tot iech 't benawd kreeg, zag fluusterend tege miech: ‘Zet tiech neer en haw d'ne mond.’

Iech zeukde ene stool en voond ene reete zedeleer, de begòs te krake, wie iech miech trin zat.

- Kom droet, sisde de Bròmmel, huurste neet, wie dat kraak? Zoe medein kènne veer niks vaan de radio huure.

Iech woord haos stief in m'n bein vaan de sjrik en deeg miech meujte öm zonder lewèj oet dee zedeleer te koome; mer dat lökde neet zoe gaw, en iech trambde de Bròmmel op z'n eeksteraog, tot heer een keek leet. Algemein consternasie! Dao hoorte veer weer eine keek: oewie, wieioe, joei, joeie-ieoeie- ieoe- ieie: de radio waor begòs!

- Stèl toch, nonde hei en dao! vlookde Moonk tösse z'n tan, dat is de ierste symphonie vaan Mahler.

De radio jengde weijer. Eindelik kwaom zoe get troet, wat op meziek geleek. Opnuij doedse stèlte. Alles luusterde....

- Rrrrang....! De Bròmmel waor door z'ne stool gezak.

- Sjeij, potverd.... oet, lieleken drasbugel! vlookde Frederik, en z'ne kop woord oraanje wie 'n appeleseen.

De Bròmmel dorf neet mie opstaon; heer bleef ligge wie heer gevalle waor.

De radio knetterde mer door. Opnui luusterde alles. 't Waor sjoen! Mè op ins ene slaag, of iemand in z'n han kledsde, daan enen echte vlook vaan Federik, en heer laog boven op de Bròmmel, dee häöm ene slaag op z'ne kletskop gegeve had.

Dat waors 't sein veur d'n algemeinen aonval. Moonk sleibde Frederik vaan de Bròmmel aof, dee haos geinen aosem mie gaof, de Fladder heel Moonk vas, en iech duijde ze weer op ein.

De Radio zeegde weijer, mè daovaan waor neet mie väöl te huure, zoe keekde ze doorein.

- Hei, lieleken haorbok! brölde de Bròmmel tege de kletskop vaan Frederik.

- Laot miech los, duvelsbender! sjriewde dee, heis vaan de gif; iech zal diech liere miech op mene kop te sloon, verd.... knakwouf!

[p. 457]

En ze rolde mer euverein, en de radio spöälde mer door.

Eindelik bemeujde Moonk z'ne pa ziech de mèt. ‘Sjei toch oet, jonges! Luustert liever ins, wie sjoen of de radio geit. Dat is noe al de twiede symphonie vaan Mahler, en geer höb noch niks gehuurd!’ Mer zoe gemekelik gin 't neet. Ze houwde ziech wel neet mie, mè ze waore noe aon 't sjammeteere op ein, tot miech huure en zien verging.

- Luustert noe nao de radio, hiere,’ zag iech tege de Bròmmel en Frederik, want die keekde 't helste.

- Loup nao de hèl mèt te radio! Houw 'm inein! Tramp trop. Dat beroerd deenk heet heij de gaanse boel verpes...., zoe sjriewde ze doorein, tot miech m'n oere devaan toede.

- Noe is 't genòg, hiere, zach Moonk, en heer keek hiel vies nao de Bròmmel, dee in enen hook laog. Droet, allemaol! Meint geer soms, tot mien hoes 'n arena is? Gaot nao hoes, of iech donder uuch allemaol droet.

Toen ginge ze de kamer oet en de gaank in. Ze begòste hun jasse aon te trèkke, mè dat ging neet zoe gaw. Wie de Bròmmel einen ärrem in ene mouw had, gaof Frederik häöm enen toek, tot heer tege de deur aondrejde De Bròmmel woort e bitsje bang en maakde, tot heer weg kwaom, de straot op. Zanikenteere ginge de vrun nao hoes.

* _* *

De vollegenden daag ging iech eve bij Moonk huure, wie 't mèt z'ne radio waor.

- Zwieg mich de vaan! zag heer, iech höb de gaansen aovend geij geluid mie droet gekrege: 't Masjien is, geluif iech, kapot....

- Laote veer ins te-nnao kieke en bloos tiech noe mer neet zoe op, zag iech, öm häöm te kalmeere.

Toen ginge veer aon 't zeuke nao de fout. Eindelik, dao voonte veer 't. Eine vaan de lui had enen dikke prop papier in de luidspreker gestop.

- Noe, nonde heij en dao, dat is te lèste kier, tot miech die verrekes in m'n hoes komme en de lèste kier tot de radio gespäöld heet! Mörrege verkoup iech 'm! Kom, veer goon get buime onder 't sjemerlämpke!....