De Gemeenschap. Jaargang 5

[p. 288]

V. Reinders:
Nacht

De maan zong in een blank mineur,
langs de hemel was de witte geur
der sterren.
Dan viel, als 'n kreet, 'n schrille ster
langs de hemel, en doofde eindloos ver
in de luidlooze lucht.
Er ging een laat en luid gezucht
van een lichtende trein in de zijïge nacht.

De stad sliep in het blanke licht -
onder het witte maangezicht -
met sterke, zwarte torens, hoog,
als pijlers onder de hemelboog.

In 'n diepe straat klonk het eenzaam gerucht
van 'n vroege werker, in de koele lucht,
met stappen luid in de stille straat.

In 't Oosten smolt het sterrengruis
en door de opene hemelsluis
golfde over torens en daken der stad
de blanke dag.