De Gemeenschap. Jaargang 4

[p. 91]

Hans van Zijl:
Vers

neem me mee
in je slee
over de sneeuwzee.
hoog in de lucht
hangt een vlucht sneeuwwitte vogels.
de maan en de sterren zijn gloeiende kogels,
waaronder wit-gloeiend wij twee.

oneindig ver en wijd, een land van ijs,
oneindig dichtbij, dit wit aan onze voeten
neem me mee, als we naar 't wonder toe moeten,
want iedre man is immers sterk en wijs?

deze nacht is gebeurd waar wijzen over peinsden
Alaska en de Kaap geven elkaar de hand.
het wijde land ligt nu oneindig open
te wachten op de branding van het strand.

Nu is de nacht een groote hooge oven
de sneeuw is brandend als een kleed van vuur,
nieuw leven wordt geboren, ieder uur,
zoolang er twee beneden nog gelooven.

want iedre man is groot en vol van kracht
en iedre vrouw is week en vol verlangen
- de sneeuw zal in de boomen blijven hangen
als 't wonder wordt voltrokken deze nacht.