De Gemeenschap. Jaargang 4

[p. 81]

Willem ten Berge:
De bekentenis¹⁾

Zij zat terzijde, in de kamer, en zag mij niet;
en spelde het relaas van haar somber verdriet,
zij is in één wilde zonde ondergegaan,
ik luisterde en zag haar niet aan -

wat deren mij nog mijn eigen pijnen,
mijn eigen onuitroeibaar leed,
nu ik van haar ziel het zwartste,
en van haar hart het bitterste weet -

het duister verhaal van het hart van een vrouw,
nooit werd het verteld met zóó brekend berouw -

ik sprak een stamelend woord van verzoening,
en herstel in de opperste rust,
zij keek mij bovenmenschelijk aan,
en mijn oog wees haar oog de uiterste kust -

ik liet haar daarna, alleen met zichzelve, achter,
en ben alleen naar mijzelf weergekeerd,
maar in ons schraal en schemerend afscheid
heb ik haar het diepste geheim van de liefde geleerd -

want, wie om één dronken zonde
zóó opstandig en levenslang schreit,
en arm en ontroostbaar het duister doordwaalt,
wordt door God, in dit land nog, binnengehaald -

misschien gaat een vrouw naast geen man meer terust,
misschien heeft God reeds zijn bruid het voorhoofd gekust.

1) Uit een deze maand bij ‘De Gemeenschap’ te verschijnen verzenbundel ‘De Reiziger’.

[p. 82]

Het bezoek van Maria aan hare nicht Elisabeth Florentijnsche school, (XVe eeuw) (Vaticaansche Pinacotheek)

[p. 83]

De verleiding door de slang, en Adam en Eva welke het verboden fruit eten. Mosaïek uit de 12e eeuw, in de Kathedraal van Monreale (Sicilië)