Gekroond Batavia
(1767)–Anoniem Gekroond Batavia–
AuteursrechtvrijZynde Verciert met de Voornaemste Liederen, Die Hedendaegs Gezongen worden
[pagina 81]
| |
Stem: Toen ik laast myn Geitjes weyden: Of, Waakt op ô ryk bewaterd Noorden.
WAt moet ons Nederland al lyden,
En droeve straffen ondergaen:
Hoe komt de Heere ons kastyden;
Zyn hant en hout niet op van slaen,
De Heere heeft wel veertig jaeren;
Ons Nederlant zoo droef bezogt,
Dan heeft hy eens de zoute baeren!
Alomme over’t Lant gebrogt.
2 Dan eens het Vee met Pest geslagen,
Waer door het al Elendig sterft,
Dan Wurmen in de Palen knagen,
De Soomen van het Land bederft;
Wat straffen moet ons Land al lyden:
Die ik niet al uytdrukken kan,
Hoe lange droeve Oorlogs tyden,
Een yder klaegt en zugt ’er van
3 Wat hoort men nu in deze dagen,
Een droefheyt, en wat naer elent
Wat schrikkelyke harde slagen
| |
[pagina 82]
| |
De Heere van den Hemel zent:
Men ziet nu weer droefheid nare,
Al in het Panderze Yland:
By oud en nieuwe Ryn voorwaere
En dorp Aerd, o droeve stant.
4 De Vreesselyke waterstroomen,
Gebrooken door de Yssel dyk
Alomme over Land gekomen,
o! Vloet waer vind men uws gelyk
Die Arme Menschen moesten vlugten,
Elk bergt nog wat hy bergen kan:
Wat hoorde men al bitter zugten,
Hoe klaegt en weent een yder man.
5 Het water liep gelyk door sluyzen,
En heeft de landen overstroomt:
Den top en daken van de Huyzen,
Kan men maer zien en ook geboomt
Daer eertyts Gras en Koren waren
Tot onderhout van Mensch en Vee:
Daer ziet men niet als woeste baren,
Rontom gelyk een baere Zee.
6 de menschen die haer nog verborgen:
Hebben op zolder en op dak:
Alwaer haer hert vol angst en zorgen,
In nare jammer klagt uytbrak;
de Magistraet die heeft geboden,
Om haer te halen daer van daen
| |
[pagina 83]
| |
Of voetsel zenden in haer noden;
dat dit bedroefde niet vergaen.
7 Men ziet ’er Praem en Schepen varen,
Rontom de steden over ’t Lant,
’t Is anders niet als woeste baren;
o! Dit is een bedroefde stant,
Den Tempel Gods vol mensch en beesten
Tot Reenen binnen in de Stad,
o! Vader: Schepper van de Geesten;
Wie is ’t die dit elent bevat.
8 Elk moest zyn Huis en goet verlaten:
En vluchten na de Steden heen,
Daer zy in rust en vrede saten;
Wat overkomt haer naer geween,
Heeft iemant reden om te klagen:
En om te roepen wee en ach,
Zy zyn het die in deze dagen,
Haer klagten brengen aen den dag.
9 Godt heeft zyn roede opgeheven,
Waer door hy felle slagen geeft
De Runder pest nog aen gedreven,
Ach sterft schier alles wat ’er leeft:
Geen Tonge kan het ooit verhalen
Geen Pen beschryven dit verdriet,
Geen net Penceel kan ooit afmalen
De droefheid die daer is geschiet.
| |
[pagina 84]
| |
10 My dunkt ik kan van verre hooren,
Als nu verbeelding haer geluyt,
Het klinkt hier zelfs in Grunoos ooren
De klagten die zy storten uyt,
En gaet het u niet an, o! lieden, Ga naar margenoot+
Gy al die over den wege gaet,
Aenschouw wat ons hier komt geschieden
Ziet medelydig onzen staet.
11 Kom legt dit alles in u herte,
Hoe droevig dat wy zyn bezogt,
Aensiet met aendagt onze smerte
Die God heeft over ons gebrogt;
Het schynt de Heere is verbolgen,
Zyn grimmigheyd is uytgestort,
Gaet met zyn straffen ons vervolgen,
Zoo dat het ons zoo bange wort.
12 Zyn hant heeft ons zo hart geslagen:
Die ons wel eer gezegent heeft;
Nu moet wy deze straffe dragen,
Dat ongeluk dat hy ons geeft:
Hoe laeg zyn wy ter neer gezonken,
Elendig en geheel onweert,
Ons goeden stant heeft eens geblonken
Maer nu is alles omgekeert.
13 Maer laet ons dit eens regtdoor gronden
Waerom ons dit te beurte viel:
| |
[pagina 85]
| |
Het is de schuld van onze zonden;
Zoo zegt aldaer een vroome ziel,
Kom laet ons om de klagen, Ga naar margenoot+
De welk de regte oorzaek zyn
Dat hy ons heeft zoo hart geslagen,
Dat wy nu zitten in den pyn.
14 Elk een door zoek zyn eigen herte,
Wat daer al schuilt voor zondig kwaet:
Klaeg aen den Heer zyn droeve smerte
Keer weder en bid om genaed,
Wy hebben ook zoo zwaer gezondigt
En niet gehouden Syne Wet:
Die van zyn Knegt u is verkondigt,
Die Hy ons klaer heeft voor gezet.
15 Het zyn de snoode Gruweldaden,
Dat hy zyn gramschap ons betoont:
Waer door dat men hem ging versmaden
Daerom en heeft Hy niet verschoont:
Hy is in al zyn werk Regtveerdig,
En al zyn doen is Majesteit,
Wy zyn de straffe dubbel waerdig
Die hy ons nu heeft opgelyt.
16 Och mogten wy de Roede kussen,
En vallen aen zyn voeten neer:
Om zyne gramschap uyt te blussen
Dat hy ons gaf Geen slagen meer
| |
[pagina 86]
| |
Og leerden wy Geregtigheden, Ga naar margenoot+
Terwyle dat hy ons bezoekt:
En zyn Gerichten zent beneden:
Och wierd ons hert hier toe verkloekt.
17 Zal men niet Gods oordeelen vrezen:
Als david dit eens overdagt: Ga naar margenoot+
Syn hair dat was te berg gerezen,
Syn hert stont in een vreemde bogt,
o! Neerlanders met malkander
Bekeert u na den Heere toe;
Soo wel den eenen als d’ander:
Valt Hem te zamen in de roe.
18 En wilt niet meer den Hemel tergen:
Laet af eer hy het duyster maekt,
Dat men zig stote an de bergen,
En tot een droeve val geraekt:
De zonde ach dat zyn de reden
Waerom dat men de straf geniet;
Och wiert de Roede afgebeden,
Om vry te worden van verdriet.
19 o! Menschen wilt met smert gedenken
An onze droefheyd en elent,
De straffe die ons zo komt krenken:
Die God Rechtveerdig tot ons zent,
Die nog zyt vry van zulke Plagen;
Dankt hem voor die weldadigheid
| |
[pagina 87]
| |
Bid dat na zyn vry welbehagen,
U zulks niet word opgeleyt.
20 Op Nederlantsche zionyten,
Wilt in veel bidden en gezugt;
Gestadig uwen tyd verslyten,
En laet het dringen door de lugt:
Tot voor Iehovahs hooge Throonen,
De Vorst van ’t nieuw Ierusalem,
Wilt u Gestadig daer vertoonen:
En doet hem horen uwen stem.
21 Dat hy aen Nederlant wil geven,
Ontdekt, verlicht; verlost te zyn,
En heylichlijk voor Hem te leven,
Bevryt van alderhande pijn,
Bid dat hy wil zyn ryke zegen:
Betonen in dees nare stant
En ons bekronen allerwegen
Dat wy weer Groeyen in ’t Lant.
22 Wie weet het noch? Hy mocht zich wenden
En dat hy toonde een berouw,
En zyne Grimmichheyd volenden:
So dat hy niet meer straffen zou;
De zond en schult niet meer gedenken
Maer schelden uit genade kwyt,
En weer een nieuwe zegen schenken:
Dat Neerlants volk mach zyn verblyt.
| |
[pagina 88]
| |
23 En wy die zitten neergebogen
Bedroeft in deze nare stant;
Dat wy eens weder Groeyen mogen,
door Segen van zyn Regterhand;
dat in ons Land weer mogen groeyen
Veel vrucht en kruit in overvloet:
daer nu de wateren overvloeien
Ontbloot van Mensch en Beesten voet
24 En weer in onze huyzen woonen:
Soo wil hy ons hande werk, Ga naar margenoot+
Bevestigen en Gunstich kroonen
Maek ons na Siel en lichaem sterk:
dat wy met waere dankbaerheden,
dan heene Gaen voor Synen Throon
En voegen daer by weer Gebeden;
dat hy vervolgens ons verschoon.
25 o; Hemel mogt het U behagen
Betoont U Goedertierentheid:
En Geeft niet meer zo harde slagen
Als Gy ons lang hebt opgeleid.
de Runder pest dat naer elende:
Wilt dit Genadich wenden af:
En maken dit verdriet ten ende,
Neemt weg Egypten zond en straf.
26 En wilt de plaetzen weer vervullen,
Met Runder kudden overal:
| |
[pagina 89]
| |
die in de Weiden Grazen zullen
dat Land en Stad genoegen zal,
Wilt dan cierlyk bekroonen,
Met Segen in de plaets van kruys
En dat U vreeze moge woonen
Vernachten in een ieder huis.
27 Och Seegent ook de Overheden,
Rontom door heel het Nederlant;
Wilt haer met heil en sterkte kleden,
En datten hare Regterhand,
Bekroon zyn Hoogheid met Verstant,
Cier hem met Princelyke deugde:
U Geest zy hem tot een Trouwant,
Hier Namaels in de Eeuwige vreugde.
|
|