Gekroond Batavia

Zynde Verciert met de Voornaemste Liederen, Die Hedendaegs Gezongen worden

De Eerste Carileen,

Stemme: Nova.

CArileen,
Ey! wilt u niet verschuylen,
In het diepste van het Wout:
Maer hoord myn Nimphje hoord;
Ey! maer een woord,
Van Cloris,
Waer op gy u zoo vast betrout,
Seg waer heen:
En vreest gy niet de Kuylen
Daer de Nimphjes-Schakers schyn,
dat Zaturlyk gebroet;
dat geyle goed
Sy schenden zoo menig zoete Nimphelyn!
dus Harderesse,
Keerd terwyl gy meugd,
Weest geen moordresse,
Van u eygen jeugd,
Maer ziet,
’t verdriet
’t Geen u genaekt,
En keerd
Eer gy leerd,
Hoe de zaturs schaking smaekt.

[p. 43]

 

Nu ’t geviel

 

Gy mogt eens loos ontkomen,

 

Deze splittekootjes list:

 

Door loop of snelle vlugt;

 

Of naer gezugt

 

En dat gy het Bosjes nare wegen wist,

 

Ach myn ziel die takken van de Bomen:

 

Met haer zwaer neerbuygent lof,

 

Daer raekten dan myn hart

 

In u hayr verwart,

 

Wie zouder myn lief,

 

Myn Engel helpen of

 

Tygers nog Leeuwen,

 

Beeren wreet en stout;

 

Die door haer schreeuwen,

 

Dreunen doen het wout,

 

Dat lilt en trilt

 

Van bangigheen,

 

Wie zag

 

U geklag,

 

Dan lieve Carileen.

 

 

 

Kom en kom:

 

En wilt u wreedheid buygen,

 

Al myn Schaepjes schenk ik u

 

Myn huizing en myn stal;

 

Myn al en al:

 

hoe moogt gy Nimphien

 

Nog langer wezen schuw,

 

Keert weer om,

 

Myn staf die zal getuygen,

 

hoe u Cloris trouw bemint

 

Wanneer u lieve woord,

 

Sal komen voort

 

En dat men ons zielkens t’zaem in d’Egte bind;

[p. 44]

 

Als hy zal drukken,

 

Lipjes ende Mond

 

Als hy zal plukken;

 

d’Oorzaek van zyn wond;

 

Ik weet,

 

Met leet

 

Gy zeggen zout,

 

Wat mogt,

 

Onbedogt

 

Ik vlugten dus in ’t wout.

 

 

 

Ag zy keert,

 

Nu is myn staf bepeerelt

 

Cloris loopt u Lief te moet,

 

Myn Hartje word verheugt,

 

En springt van vreugt,

 

Myn zieltje gevoelt het alderzoetste zoet

 

Nu braveert myn min de gantsche wereld

 

Ia den hemel lagt myn toe!

 

Myn zoete Carileen,

 

Myn eenigst’ een,

 

Ik weet nouw wat ik van groote blydschap doe,

 

Laet ik u Lipjes aengename maegt,

 

Drukken haer Tipjes,

 

Nu ’t de Goon behaegt

 

En gy doet vry,

 

Al wat u lust,

 

Gy moet,

 

Nu zoo zoet,

 

Van Cloris zyn gekust.

 

 

 

Suyde Wind

 

Komt met u swoele aessem,

 

Aura ey:

 

Komt met u koelt;

 

Want uyt myn liefjens ligt,

[p. 45]

 

En aengezigt;

 

Een beekje van zweet en heete tranen spoelt,

 

Harders Kind

 

U Hertje snakt naer Aessem;

 

Rust hier onder ’t geurig blos,

 

Hoe zwoegt u lieve borst,

 

Ag dat ik dorst

 

’k Ontreeg u myn lief tot aen de middel los

 

Rust op de Kruytjes,

 

Of in Cloris schoot,

 

Strengelt u tuytjes

 

Nu met Roosjes Root

 

Op dat

 

Geen blad,

 

U Kranzelyn omvlegt

 

voor in d’Egt

 

Gy Cloris bruyd zal zyn.