|
| |
Het Regt ofte Justitie,
dat ’er op Zaturdag den 17 December 1746. Binnen Amsterdam is gedaan aan een vrouwsperzoon, genaamt Hendrina Wouters (dewelke om het vermoorden van een Juffrouw in haar eygen Huis op de braak, en de Meid die by haar voor de Juffrouw een boodschap deed,) Levendig Gerabraakt, toen de Hals afgesneden, het Hoofd afgehouwen en op een Pen gezet, vervolgens eerst de Regterhand, daarna beide de beenen afgekapt.
| |
Stem: ô Holland schoon gy leeft in vreê.
DE Sonden teeld niet als verdriet,
En komt haer smert te baren,
Die myn levens loop beziet,
Tot dat ik voor het hels geweld,
In Satans banden ben gekneld,
| |
| |
Van diefstal, Menzen moorden
Die vind de waerheid op het lest,
Door myn misdaed bewezen,
’k Vrees voor de dood nu als de Pest,
Rampzalig die zyn Levenstyd,
Dan tot zyn Ziels-verderf verslyt,
Waer door ’t gemoet moet klagen,
’k Ben deugtzaem, eerbaer opgebragt
Om ware deugt by elk geagt
Die torsten op haer schouders,
Myn Kindsheid en myn eerste Ieugt,
En leiden my op ’t spoor der deugt,
Tot dat zy na haer sterven,
Naeuw was de zorg’ van haer gedaen
Of al myn deugt vervlogen,
Des Warelds vreugt spoorde my aen,
Den Satan kreeg vermogen;
En ley my van het regte Pat,
Ik vond in ’t Aerds vermaek myn schat,
Het geen ik heb verkooren,
De vreugde die verkwisting teeld,
Deed veel myn goed verpanden,
Waer door ’t Gebrek haest onder speelt,
’t Brogt my tot vrees voor schanden,
So volgt het een verderf op ’t aer,
Om voor het Tydelyk gevaer
En geen gebrek te schromen;
Word ’t kwaed haer ondernomen,
| |
| |
De dienstmaegt was wel sterk belast,
Om ’t Geld my aen te spreken:
Dog myn besluyt genomen vast,
Haer Levensdraed te breken:
Dus draeyden ik een Strop dees tyd,
Om zoo myn allereerste Fyt,
Wiens hert moet niet ontroeren.
Dog ’t myne als een diamant,
Vond meelyd’ nog bewegen:
Ik had een Mes voort in myn hand,
’k Was in geen zaek verlegen,
Sneet haer de Strot voort van elkaer,
Voort had ik kokent Water klaer,
Dat ik in de Romp deed stromen,
Dat ’t bloed daer uyt mogt komen.
Na ’t eerste Gruwel waer ten end
En ’t Lighaem weg geborgen;
Heb ik tot ’t tweede my gewent,
Ik vond berouw nog zorgen,
Ging na de Iuffrouw in haer huis,
die op die tyd alleen was t’huis:
Daer mee een Slag gegeven.
Myn moord mes was nog warm van ’t bloed,
dat ik op haer kwam wetten
En ging het mede heel verwoed;
Voort op den hals neer zetten
En sneed die door tot op ’t Gebeent,
Myn boezem die bleef nog versteent,
Toen de moordlust kwam te dooven,
Het dierbaer Sillever en Goud,
| |
| |
Bestond ik onbeschroomt en stout,
Voort uit dat huys te stelen:
’k Was ryk beladen met die schat:
Waer mee ik na myn huis toe trat
En had in ’t minst geen schromen,
Als dat het uyt zou komen.
Maer het Lighaem was te groot en zwaer
de list en wreedheid by elkaer,
Verzonnen wel haest zaken:
Om het van ’t hooft tot aen de Teen,
Gelyk een beest te gaen ontleen;
In ’t water heb gedragen.
Dog Godt die ’t quaed zomtyds toe laet
En ’t goede komt belonen,
Wil aen de daders van het Kwaed,
Sulks blykt aen my, die nu myn tyd,
In het Gevangenhuis verslyt:
Om loon voor werk te deelen,
Voor moordery en steelen.
’k Roep wel ô Godt verhoort myn klagt:
Ik heb uw Beeld geschonden,
Uw wil weerstaen uw Wet veragt:
’k Ben overstroomt van zonden,
’k Heb wel een schrik voor hel en dood!
Maer ’t hart bezwaert door misdaen groot,
Kan ’t kwaed nog niet afsterven,
Myn tyd die loopt nu haest na ’t end,
Nu ik zal moeten scheyden
Ach Hemel u tot myn dog wend;
En wilt myn voort geleyden:
| |
| |
Ik sta hier op de eeuwigheid:
Het kruis gewapent voor myn leid;
Hier zal ik moeten sterven,
Hier moet ik voor den Regter trouw,
Myn Lichaem laten breken:
Leggen ten toon als een spiegel schouw,
Myn hooft moet werden afgekapt;
Myn regterhand ook af gehakt;
Moet van myn Lighaem scheyden.
Myn hals die moet doorsneden zeer:
Wie kan zoo’n straffe lyden,
ô! Eeuwig magtig Hemel Heer:
Wilt my hier na verblyden;
Ik sta hier als een zondaer groot:
Ontfangt regtvaerdig deze dood:
Die my nu valt zoo bange,
O Heer wilt myn ziel ontfange.
Adieu myn man myn egte pand:
Nu moet ik van u scheiden:
Bid Godt om hulp en bystand,
Adieu myn Kinders lief en zoet,
Gy bent myn eigen vlees en bloed
Nu moet ik van uw schyden;
Gy Christen menschen wie gy zyt,
Wilt dit stuk wel onthouwen:
En spiegelt u aen dit geval,
Alhier geschied op ’s Warelds dal,
| |
| |
Houd uw op goede spooren:
Dan raekt gy niet verlooren.
|
|
Auteursrechtvrij