De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin

[p. 65]

‘tPampiere Soldertje.

Voys: ’t Is nu ruym vyf Jaer geleden.

MEysje Maet bent gy beraden,
Voor myn deel ik werd al groen,
‘k Ben met Liefde overladen,
Geeft myn nou een reys een Soen,
‘k Ben gereed toe brave Meyd,
‘k Wacht al met langmoedigheyd.

Wel hoe Zymen is dat sollen,

Laet dit Fikke fakken staen,
Weg met al dat sottebollen:
Meysje Maet laet my begaen,
En laet staen al dat gebruy,
Sie daer ginder komen Luy.

Tryntje Lief nou toe een reysje,

Zoen weerom wel dat is moy,
Och! wat hebje Poezel Vleysje,
‘k Wou so graeg met jou na Koy,
‘k Sou dan voele dat is raer,
Waerje aengewassen waer?

Waerje een Pampiere Solder,

‘k Sou gelyk de Iongens doen,
Op jou loopen, holder, bolder:
‘k Ben op sulken Kleyweg groen,
Al sou ik dan in jou ter sluyk,
Heel insakken tot myn buyk:

Want de Meysjes altemale,

Zyn de modder gants gelyk:
Glad van buyk, ruyg by de pale:
Ia geheel gelyk de slyk,
Komjer op je sakt terstond,
In haer sagte modder grond:

[p. 66]

 

Daerom laet ik eens probere Of jou soldertje is droog

 

Leg maer neer, sie daer ik zwere,

 

Duympjen op, dien Eed is hoog,

 

So ik jou eens seer sal doen, Segt dan vry ’t is geen fatzoen.

 

Zymen laet die sotheyd varen,

 

Siet je kreukeld al myn goed,

 

Nou ’t is wel ik sal ’t verklaren,

 

Datje myn dit leet aen doet,

 

Gaet dan nou maer vry jou gang,

 

Maer maekt het toch niet al t’lang.

 

Is ’t nou wel jou malle Zotje,

 

Hebje nou jou Rol gespeeld?

 

Kyk nou siet hy als een Otje:

 

Toe nou, wie het eerst verveeld;

 

Maer de droely ’t is jou schuld,

 

Als ik nou zwel met een bult.