De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
(1718)–Anoniem De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd godin–
AuteursrechtvrijOp een Aengename Voys.
IK voer lest uyt Holland Te Eng’land aen de kant,
Te Londen aen de Strand:
Daer vond ik een Meysjen fier,
’t Was een so nobelen Dier:
Het was een Engelze Dant Pleyzant,
Geboren al uyt Holland.
Sy was‘er geblanket Een Kuyfje fraey op gezet,
Sy meende sy was ‘er so net,
Sy wenkte ons met een oog, Daer ons jong hert na doog
Want sulks en waren wy niet gewend,
Sy was ‘er ons onbekend.
| |
[pagina 20]
| |
Dan varen wy over plas Al over den teemschuer ras
Te Lambury in ’t groene gras,
Daer kusten ik met pleyzier Dit mooje Meysje fier,
Tot dat ‘er den avond ons overviel,
Die ons daer buyten hiel.
’t Meysjen heeft ons gebragt,
In ’t midden van de nagt Daer sy te slapen plagt:
Daer dronken wy met pleyzier,
Toebak en Engels Bier:
Wat liet sy daer te Pand, Pleyzant,
Twee Ringetjes van haer Hand.
Doe namen wy ons afscheyd,
Dat Meisje heeft ons geleid Wy hebben adieu gezeid;
’t Scheyden dat dee ons een pijn,
Van ’t Hollands Meysje fyn:
Sy sey, sy was‘er so gaeren by myn,
Wy dronken de koele Wyn.
Die dit Liedje heeft gedicht,
Dat was een gezelletje ligt Hy heeft het alzo gestigt:
Hy song het in ’t generael Al in die Engelze Tael;
Hy maekt het ook in ’t Duyts Rojael,
Sy konnen ’t niet altemael.
|
|