De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
(1718)–Anoniem De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd godin–
AuteursrechtvrijOp een aengename Voys.
ZOete Liefjen ik kom ‘er al aen uw deur,
En siet uw Minnaer daer,
Die hier staet al voor uw deur,
Met soo’n droef getreur Vol van lyden en misbaer,
| |
[pagina 6]
| |
En ach zoete Engelin, Dien ik bemin,
Boven alle Vrouwen is die schoonste Godin,
En daerom Iongvrouw Schenkt myn u Egte Trouw
En kom help myn uyt den Rouw.
Iongman laet uw klagen staen Met droef getraen
Want ik ben een Ionge Spruyt,
Siet vry na een ander Lief, Tot uw gerief:
Die gy kund maken uw Bruyd,
Want het is noch al te vroeg, Dat ik vernoeg,
En myn tyd, En myn tyd,
En myn tyd is jong genoeg:
Want ik ben nu maer Een vyftien Iaer,
Daerom staekt al uw droef misbaer.
Zoete Liefje maekt van uw Ieugt Een zoete vreugt
En steekt uyt uw Rechterhand,
Stort uyt uwen mond een woord Tot Accoord:
Van den Echten Min Verband,
Want de Liefde is so groot Ia de Dood,
En helpt uw Minnaer, En laet hem niet in nood:
En och Liefje geeft er myn raed En daed op straet,
Of ik werder schier desperaed.
Iongman staek uw reden tog, Het is bedrog:
Al het geen dat gy verteld,
Gy hebt een so valzen tong in uwen mond,
Daer gy my eylaes mee kweld,
Door uw reden uw geschrey, En uw gevley:
Soekt gy myn te brengen, Maer in de ley:
Daerom acht ik al uw bidden en smeken niet
En ik houder myn uyt ’t verdriet.
Ia getuygen zyn d’Sterren Sonnen en Maen,
En ook den God Iupijn,
En dat die myn straft van stonden aen,
So ik uw ontrouw sal zyn:
Ach myn Lief ontfangd deez’ Diamant, Playzant:
Ontfangd ‘er myn Trouwtjen tot Onderpand,
Want de Liefde is so groot, Ik ben in nood:
Doet gy het niet ik sterf de dood.
| |
[pagina 7]
| |
Iongman vertrekt met al uw vleyery,
Want het is ‘er maer vals gelaet:
Ik ben niet van ’t sin op deze ty:
Om met u in den Echten Staet, Te gaen treden:
Want de Iongmans zoet gevley,
Brengd ‘er al veele in groot geschrey.
Als gy dan had myn Maegdom met sugt,
So begaefd gy u op de vlugt.
Ia getuygen zyn den snellen water vloed,
Van myn lyden en myn smert,
Ia Godin Al van de Min Schoon Engelin,
So vermorzeld haer het hert:
Ia den heelen Hemel juygd, En die buygd:
Als dat ik ‘er myn Liefje sou maken verheugd,
Want daer geen schoonder Paer
Op aerden waer,
Als ik ‘er u had al tot myn Bruyd.
Iongman is het al opregt, Al wat gy segt?
En schenkt myn opregt uw Trouw,
Ik schenk u myn Blom,
En myn Maegedom,
En laet varen al uw Rouw:
Want ik heb ‘er verhoord al uw droevige beklagt,
En daerom het Ia Woortje,
Niet en verwagt:
Daerom bid ik u en sugt, Niet meer en dugt:
Voor het Werelts ongenugt.
Ach wat blyder dag beleef ik hier!
Al door het zoet geluyd,
Vlecht nu een Krans van Lauwerier,
Ter eeren van myn Ionge Bruyd,
’t Sa Speelluy speeld nu een blyde toon,
Ter eeren al van myn Liefste schoon,
t’ Sa Speelnoots wenst dit lieve Paer,
Veel Heyl en Zegen nu te gaer.
|
|