Een geheel nieuw liedeboek van het roosje

Charlotte by het graf van Werther.

Op een aangenaame Wys.

1.

Slaapt gy nog myn welbeminde,

In dit eenzaam treurig graf,

Moe van 't afgematte leven,

Rukt de dood u van myn af

Werther kend gy uw Charlotte

Dan na uwen dood niet meer,

Lieve Werther is het moogelyk,

Slaat uw oogen op myn neer.

2.

Dikwils zwoeren uwe lippen

Myn getrouw te zyn in nood,

[p. 51]

 

Ja, zo sprak gy myn Charlotte,

 

Ik bemin u na myn dood;

 

Zo dit waar is, lieve Werther,

 

Waarom, daar gy my thans ziet,

 

Waarom komt gy op myn bidden,

 

Waarom op myn smeeken niet.

3.

Neen gy kunt niet, myn beminde,

Blyft maar rusten in 't graf,

Haast, wel haast kom ik u vinden,

Niets, niets scheid my van u af,

Als ik zie de maan verryzen,

En op uw Graf zyn schynsel staan,

Dan zo denk ik, lieve Werther,

Zullen wy eens zamen gaan.

4.

Daar wy Albert ook verbeiden,

Het Menschdom tog benyd ons niet,

Daar, daar zyn geen traanen klagten,

Daar gevoelt men geen verdriet,

Slaapt dan zagt myn welbeminde,

Tot Charlotte by uw is,

ô Dan zal de wellust stroomen

Zonder het minste hindernis.

5.

Een weinig tyds moet ik nog zugten,

En leven tegen myne lust,

Tot ik by myn lieve Werther

In dees sombre grafplaats rust.

Maar zou dan ons kil gebeente

Onbewust zyn van ons lot,

ô Dat smaad niet onze zielen,

Want zy zyn vereend by God.