't Geestelijck kruydt-hofken

Het hondert en Liij. Liedt,
In dit Liedt wert gehandelt, hoe een Mensch hem selven moet proeven voor Godt, ende nevens zijn naesten.

Singht met aendacht.

Op de wijse: Van den 50. Psalm. Godt die der Goden Heer is, &c.

O Mensch! leert weten uwen eygen staet
Hoe dat het met u inwendigh toegaet;
Hoe uwe hert is voor Godts ooghen
Die 't verborgen sal brengen openbaer.
O mensch vreest hem, die alle u secreten
Siet, ende kend, sonder gebreck van weten.

Ghy brenght dickmael een vriendelijck aenschijn

Voor u naesten, en 't hert is vol fenijn:
Ghy spreeckt met woorden of ghy met hem waert,
En houd verburgen uwe quade aert,
En bedriecht soo door u quae geveynstheden,

[p. 453]

 

Soo menigh Mensch, maer u selven oock meden.

 

 

 

Om geld en goedt, jae om 't aerdtsche profijt,

 

Daer u herte op loert tot aller tijdt:

 

Daer door werdt ghy soo blind, dat ghy niet kend

 

V eygen werck, daer ghy stedig in bent:

 

Ghy kondt u gebreken altijt verschonen

 

Door gierigheyt u selven rijck'lijck loonen.

 

 

 

Om hier in klaer te sien u eygen schult,

 

Soo hoort dees Les, met een oor vol gedult,

 

Set u selven in uwes naesten steed,

 

En siet of ghy met u doen zijt te vreed,

 

Als tegens u alsoo werde gehandelt:

 

Dat elck dit deed', daer werden aers gewandeld.

 

 

 

V dunckt dickmael u geschiedt onghelijck,

 

't Gaet u te nae, ghy lijdt schaed' in u Rijck:

 

Maer set u dan of ghy u party waert,

 

Kond ghy dat doen sonder eyghen liefds aerdt,

 

Ghy soud haest sien u fouten en gebreecken,

 

Daer ghy anders bedoven in blijft steecken.

 

 

 

Dit raed ick u, en mijn selven voor al:

 

Doet dit altijdt, ghy ontgaet menigh val:

 

Want alle twist meest komt voor eygen min,

[p. 454]

 

Door ydel eer, door gierigheydts quae sin:

 

Kont ghy dit al versaken ende sterven,

 

Ghy soudt goe rust, en vreed by Godt verwerven.

 

 

 

Want 't sal doch al voor 't oordeel zijn ontdeckt,

 

Dat nu soo heym'lijck in 't verborghen steckt:

 

O mensch keerd om! en wordt als een kind kleen,

 

Dat niet en weet gheveynstheydt, list, of geen

 

Bedrogh, noch nijdt, noch eenigh quae practijcken,

 

Op dat u hert voor Godts oogh reyn mach blijcken.

 

 

 

O mensch! laet dit niet licht voorby u gaen,

 

Bidt Godt, dat ghy u hert mocht schouwen aen,

 

Op dat ghy u selven niet en bedrieght

 

En om u eer niet geveynsdlick en lieght,

 

Maer denckt wel diep, of ghy daedlijck most sterven,

 

Hoe zwaer 't zijn sal Godts eeuwigh rijck te derven.

 

 

 

Ghelooft dit vast, Godts ooghen zijn soo reyn,

 

Hy mach Boose aenschouwen groot noch kleyn,

 

Hy siet so diep al door uws herten gront

 

Hy weet die heymlijcke verborgen sond,

 

Och buyght u diep voor Godt gheheel demoedigh,

[p. 455]

 

Laet af van 't quaedt, en wort tot deuchden spoedigh.

 

Godt gaf ons sijn eenig geboren soon,

 

Tot een voorbeelt en levendig patroon:

 

Steldt die altijdt voor u herts ooghen klaer,

 

Volghet hem na als een recht yveraer,

 

Opent u hert, laet dit licht in u schijnen

 

So sal alle duysterheyt snel verdwijnen.