't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O Zyon wilt u vergaren. Ofte: Aenhoort uwen roep al te samen.
Godt.
O Liefste uytverkoren
Aenhoort mijn soete stem,
| |
[pagina 197]
| |
Ick houd u staegh te voren
Het nieu Ierusalem,
Aensiet mijn lieff'lijck nooden
Dat uyt mijn minne vloeyt:
Och staet op van den dooden!
Daer ghy in licht vermoeyt.
De Ziel.
O Bruydegom verheven,
Die door u goedigheydt,
My 't leven hebt gegeven,
En met u hand bereyd,
Al woud' ick van u wijcken,
'k En voel in my geen rust,
Hoe wel des werelts rijcken,
Beloven soete lust.
Godt.
'k En sal u niet verlaten
Waer ghy u keert of went,
Wilt ghy mijn straffingh haten
Soo komt ghy in ellent,
Geen vreught en sult ghy vinden
Buyten mijn minlijckheyd,
Ghy sult u selfs verslinden
Volght ghy u sinlijckheyd.
De Ziel.
Dat kan ick wel bevoelen
Als ick uyy dwasen waen,
Na liep verscheyden boelen,
'k Vond my altijd verraen,
't Scheen wel in d' ydelheden
Dat alle dingh was wel,
Maer in stilt en in vreden
Voelde 't gemoedt gequel.
| |
[pagina 198]
| |
Godt.
Hoe soud' ick dat gedogen,
Te sien mijn evenbeeldt
Verdorven voor mijn oogen,
Dat ick selfs heb geteeldt?
'K en heb mijn eygen leven
Noch noyt soo lief gehad,
Als u, om u te geven
Mijn alderhooghste schat.
De Ziel.
Ick ben wel overtuyget
Van al u goedtheydt, Heer,
De reden my wel buyget
Waer ick my wend' oft keer,
De schepsels dit oock spreken,
Beneffens mijn gemoedt,
De Schrift hier van ontsteken
Is als een minne-gloedt.
Godt.
Och! ick heb sulck vermaken
Te woonen in u hert,
Kost ghy mijn liefde smaken,
Ghy voelde pijn noch smert,
Smert sou geen smerte wesen,
Vermidts de groote vreught,
Mijn soetheydt sou genesen
Al 's Wereldts ongeneught.
De Ziel.
Och! by gebreck van desen
Vind ick my dick ontroert,
Veel dingen doen my vresen,
Mijn sinnen omgevoert,
Van anghst en noodt bestreden,
| |
[pagina 199]
| |
Loopen nu hier, nu daer,
Soeckende rust en vreden,
En d' onrust is in haer.
Godt.
Ghy moet u neerstigh wachten
Als d' onrust u komt by,
Te volgen u gedachten,
Maer denckt altijdt op my,
In stilte zijn en hopen,
V kracht gelegen is:
Mijn gracy staet u open,
Als ghyse niet loopt mis.
De Ziel.
Dat heb ick wel bevonden,
Dat door u liefde soet
Genesen 's herten wonden,
En d' onrust van 't gemoedt,
Och! kond' ick daer by blijven,
En hiel mijn sinnen stil,
En liet de wereldt drijven,
Gelijckse drijven wil.
Godt.
Het geen u kan genesen
Is oock elcks medecijn,
Verderfs oorsaeck moet wesen
Dat sy niet achten mijn:
Kan ick haer niet verwinnen,
Door noodingh in het hert,
Hoe souden dan u sinnen
Genesen hunne smert?
De Ziel.
Gedachten niet en baten,
Sy brengen quellingh voort,
Maer die u Liefde vaten,
| |
[pagina 200]
| |
Door d' indruck van u woort
Verblijden in 't geloove,
Vereenen in 't gebedt,
En konnen soo verdooven
Al wat hun hier belet.
Godt.
Laet dan gestadigh blijven
In u mijn out verbont,
'k Wil in u herte schrijven
Mijn aldersoetste gront:
Leest daer mijn soet vereenen,
't Welck reyckt in d'eeuwigheydt,
't Geen voormaels was in steenen
Is nu in 't hert geleyt.
De Ziel.
Den smaeck van uwe minne,
't Bevinden van u goet,
't Welck ghy u lief Vriendinne
Plant in het herte soet,
Treckt haer boven vermogen
In u, o eeuwigh Licht!
Dat sy blijft ingetogen
En lieffelijck gesticht.
|
|