't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 194]

Het acht-en-seventighste Liedt,
Een geestelijck Liedt,

Op de wijse: Verheught u doch met my.

O Liefste Iesu soet,
Die mijn ziel hebt verkoren,
Bestraelt doch mijn gemoedt,
Met uwer Liefden gloet,
En my u gracy doet,
Neemt my in u behoed
Soo werdt ick niet verloren.

Eeuwige klaerheydt schoon,

Met een lieffelijck wesen,
Is rontom uwen troon,
In u Hemelsche woon,
Maer hier is onsen loon,
Verachtingh, smaet, en hoon,
Och wilt ons doch genesen.

Ons ziel gestadigh lijdt,

Wants' u niet mach aenschouwen,
Daer toe gevoeltse strijdt,
Ter wereldt breet en wijt,
't Welck haer dickwils door-snijt,
Haer toeverlaet ghy zijt,
In alle haer benouwen.

Als in een eensaem wout,

Sit sy deerlijck verschoven,
S' en soeckt silver noch gout,
Noch watmen hier aenschout,
Nochtans wertse benout:
Met liefde haer bedout,
So machs' u stadigh loven,

[p. 195]

 

Ghy zijt haer medecijn,

 

Sy heeft naer u verlangen,

 

Mochts' altijdt by u zijn,

 

En smaecken uwen wijn,

 

Kleyn achte sy haer pijn,

 

Want door u soet aenschijn,

 

Kan sy veel troost ontfangen.