't Geestelijck kruydt-hofken


Het derthiende Lied,
Op de wijse: Een goet nieu Liedt heb ick bedacht, &c. O Bruydegom vol liefden soet, Seer vriendelijck van wesen,
[pagina 34]
Wt u borst een fonteyne vloeyt, Om d' armen te genesen. Die versoncken lagen in den doodt, Nae by al aen der Hellen, In eenen lijden alsoo groot, Dat niemandt kan vertellen. Sy sagen om hulpe ontrent, Maer sy en vonden gheene, Niemant heeft hem tot haer gewent, Haer troost dat was geweene. Maer ghy Heer saeght haer lijden aen, En oock haer niet vermogen, Haer smerten groot, haer bitter traen En mocht ghy niet gedoogen. Ghy naemt op u al haren last, Haer jock hebt ghy gedragen, Ghy ontknoopte al haer banden vast, Ginck haer vyandt verjagen. Doen speelden sy victorie, Vwen name, o Heere, Songen u lof en glorie, Ghy die quaemt in 't verneeren. Ghy opende haer uwen schat, En oock uwe secreten, V schrapreyen ginghen open rat, Sy mosten met u eten. Doen werden sy alsoo verheught, Soo rijck en overvloedigh, In haer soo werdt een stille vreught, Sy rusten seer ootmoedigh. Ghy leydet haer in uwen hof, En ginght met haer vermeyen, Pluckten de beste vruchten of, Van blijdtschap mosten sy schreyen.
[pagina 35]
Nu singen sy u t' aller tijdt, V prijsen sy en loven, Seggen o Godt gebenedijdt, Ghy zijt Coningh hier boven.