't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 320]
| |
Op de wijse: Achab over Israel verheven.
Ga naar margenoot+Godt die en laet geen dinck gheschieden:
Of het heeft zijn waerheyt diep:
Ga naar margenoot+Al ist verborghen voor de lieden,
Voor hem niet, die ‘t alles schiep.
Ga naar margenoot+Geen creaturen // mogen haer ruren
Ga naar margenoot+Sonder hy geeft consent,
Elcke History // dient tot zijn glory,
Als men ‘t verborgen kent.
Pauli schip-breucke leert ons heden
Hoe ‘t de kerck noch sou vergaen,
Na datse veel hadde gheleden
En syn raet niet wou verstaen,
Ga naar margenoot*d'Hooftman daer binnen
Volghde zijn sinnen,
‘t Schip te besturen wel,
‘t Wou niet ghelucken // het barst ontstucken,
Door die Zeebaren fel.
De Roomsche Hooftman meer betroude
Op den Ga naar margenoot*Stuurman en Ga naar margenoot*Piloot,
Dan Pauli woort, want hy aenschoude
Haer geleertheyt overgroot,
Menschen verstanden
Brocht ‘t Schip in schanden
Het Ga naar margenoot*raeckten pop een klip,
In doncker nachten
| |
[pagina 321]
| |
Den dach men wachten
Te morsel quam het schip.
Het Ga naar margenoot*voorste deel bleef onberoerlijck
Maer het Ga naar margenoot*achterst brack ontwee,
Al wat namaels was invoerlijck,
Mocht niet wederstaen de Zee:
D’arme Ga naar margenoot*ghevanghen
Hadden verlanghenGa naar margenoot+
Om eens te comen vry,
Want in het stranden
Raeckten haer banden
Ontlost en waren bly.
Ga naar margenoot*’t Crijchsvolck, met onverstant gedreven,
Wilden die ghevangens al,
Die sy beheerschten, nemen ‘t leven,
Maer Godt keerde ‘t ongheval.
Ga naar margenoot*d’Hooftman in trouwen
Om te behouwen
d’Apostel en syn naeml
Liet hy ghebieden
Elck sou ontvlieden
Soo hy hbest mocht bequaem.
Swant na Gods woort so moest het comen,
‘t Welck noyt is bevonden valsch:
Dat wel het Schip, maer niet de vromen,Ga naar margenoot+
Souden comen om den hals:
Want geene ZielenGa naar margenoot+
Laet Godt vernielen
Om ander haer versuym,
Elck draecht zijn schaden
Na zijn misdaden,
Godt neemtet niet soo ruym.
| |
[pagina 322]
| |
Hoort nu hoe datse noch ontquamen
Die in ‘t schip laghen ghevaen:
Sommighe die wel conden Ga naar margenoot*vamen
En met ‘t water ommegaen;
Ga naar margenoot*Wierpen haer selven,
Sonder bedelven,
Eerst in de diepte groot,
Want wel bedreven
Conden sy leven,
Daer ander leden noot.
Maer Ga naar margenoot*die haer selven niet betrouden
In de diepte sonder gront,
Op datse mochten zijn behouden,
Bedachten een ander vont:
In dit verschepen
Ga naar margenoot*Stucken sy grepen
En dreven na de strant,
Aldus soo quamen
Behouden noch te landt.
Sy bevonden ‘t landt hiet Ga naar margenoot*Melite,
‘t Welck gheseyt is honich-vloet,
Aldaer gaf Godt t’haren profijte
Vriendelick onthalingh soet,
Na veel benouwen,
En bitter rouwen
Gheleden in scheeps boort:
Midts dat de Ga naar margenoot*voochden
Haer niet en poochden
Te doen na Pauli woort.
Doen dees verloste met verblyden,
Op het landt nu hielden feest,
Socht d’oude slanghe te benyden
Ga naar margenoot*Pauli by-syn in den Geest,
Socht hem te steken,
| |
[pagina 323]
| |
Maer ‘t is ghebleken
Dat sy moest in het vier,
Oock quam te schandeGa naar margenoot+
In dien Eylande
Menich fenynich dier.
Veel sieckten werden daer genesen,Ga naar margenoot+
Gods Woort over al doet kracht,
Al schijnt Paulus gevaen te wesen,
Niet ghebonden is Gods macht:Ga naar margenoot+
Is ‘t schip ghebroken,
Noch is ontloken
Gods gave niet te min:
Vast is gheblevenGa naar margenoot+
Den grondt, die even
Gheleydt was van begin.
|
|