't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: De Lustelijcke Mey, &c.Buyght u onder Godts stercke hantGa naar margenoot+
Als u yets comt ontmoeten,
Denckt, Godt is my het liefste pantGa naar margenoot+
Dat sal u pijn versoeten,
Al wat u hier mach comen aen,
‘t Sy oock waer datter comt van daen,
En siet niet op de Menschen,
Soo krijght ghy al u wenschen.
Alles wat Iob hier over quam,Ga naar margenoot+
Hy ontfinght van den Heere.
| |
[pagina 308]
| |
Wanneer hy sprack: Godt gaf, Godt nam,
Laet dit u sijn een Leere,
Hoe wel de menschen deden ‘t quaet,
Nochtans ten was niet sonder raet,
Ga naar margenoot+Noch sonder macht van boven,
Daerom cond’ Iob Godt loven.
David doen hy te lijden had
Van Absalom sijn Sone,
Simei hem in den wege trad
En deed’ hem smaat en hoone,
Hy sprack met lieffelijcke stem:
Ga naar margenoot+Godt hevet doch geheeten hem,
Vloeckt David in ellenden,
Godt cant eens omme wenden.
Alle dinck staet in Godes macht,
Ga naar margenoot+Niets en can hem bewegen,
Ten sy dat Godt daer op heeft acht,
Daerom de vrome plegen
Van Godt te nemen alle dinck,
‘t Sy hoe ‘t oock in de werelt ginck,
Maer die dit licht ontbeeren,
Die moeten murmereren.
Dit is den gront van lijdtsaemheyt,
Alleene Godt t’aenschouwen,
Dien gront heeft Christus selfs geleyt,
Doen hy was in ‘t benouwen:
Ga naar margenoot+In ‘t hofken stort hy menigen traen,
Hy sach alleen sijn Vader aen,
‘t Geen hem de menschen deden,
Ga naar margenoot+Wist hy, dat had’ sijn reden.
Hadden de Martelaren soet
De saack niet soo ghenomen,
S’en hadden noyt in tegenspoet
Tot lijdtsaemheyt ghecomen,
| |
[pagina 309]
| |
Sy hielden ‘t al voor Godes werck,
Dies waren sy van binnen sterck,
En hadden vreught in ‘t lyden,Ga naar margenoot+
Dat sy conden verblyden.
Die daer gelooft Godt al in al,
Die acht geen ander dingen,
Al ist verdriet, of ongeval,
Hy can daer over springen;
Want Godt ontvalt gheen dinck hoe cleen,Ga naar margenoot+
Soo wie dan is met Godt gemeen,
Die en can niet verliesen,
Verliest hy maer ‘t verkiesen.
Godts Liefde altijt vierigh brant,
De sijne te ghenesen,
‘t Faeljeert hem niet aen geenen cant,Ga naar margenoot+
Al schijnt het vremt te wesen,
Men seyt: God doet nimmermeer quaet.
‘t Is waer: hy hout daer over raetGa naar margenoot+
En laet het quaet wel comen,
Tot voordeel van de vromen.Ga naar margenoot+
Godts oogen al wat verder sien
Als menschen connen dencken,
Hy laet wel ongeval geschien,Ga naar margenoot+
Doch geensins om te krencken,
Maer om te toonen sijne minn’,
Want ‘t lyden brengt een groot gewin,Ga naar margenoot+
Voor die ‘t gewilligh dragen,Ga naar margenoot+
‘t Sijn Vaderlijcke slagen.
‘t Is beter hier een cleyne tijt
Ghekastijt om de sonden,Ga naar margenoot+
Dan datmen namaels eeuwigh lijdt,
‘t Welck David heeft bevonden,Ga naar margenoot+
Als hy badt om de roede soet,
Hy voelde wel het was hem goet,
| |
[pagina 310]
| |
Hierom laet ons Godt prijsen
In ‘t geen op ons comt rijsen.
|
|