't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 284]

Het hondert en achtste Liedt.
Een oudt Mey-liedt: VVaer in Christus zijn Bruydt aenspreeckt, ende sy wederom antwoort.

Op de wijse: Alst begint.

⁺Haest u mijn schoon vriendinne,
Rijst uyt den slaep der sonden swaer,
Comt te landewaerts inne,
Aensiet de vrucht des Meys aldaer,
Elck dierken soeckt zijn wederpaer,
Die bloemkens lustich spruyten,
‘t Verheucht hem al verr’ ende naer,
Lief light ghy nu in muyten? Lief etc.
Ick ligh vol van ghebreken,
⁺Eylacen! Lief totter doot ghewont,
Van rouwe mijn ooghen leken,
Van sonden ben ick onghesont,
Noyt mensche so mismaeckt en stont,
Wat deed’ ick oyt gheboren?
De doot wert my voor ‘t leven gejont,
Het gaet met my al verloren, Het etc.
Ick ben die Mey verheven
⁺Die op Calvarien was gheplant,
Voor u liet ick mijn leven,
Als een recht minnaer triumphant:
Waer deur gheopent was playsant
Mijns Vaders rijcke schoone,
Comt laet ons gaen, gesaemder handt
Ontfaen des levens croone, ontfaen etc.
Werwaerts sal ick my wenden,
Catyvich mensch! van elck verfoeyt!
⁺Vol druck en swaer ellenden,

+ Cant. 2: 10.

+ Luc. 10: 2.

+ Ioan. 19: 18.

+ Esa. 1: 6.

[p. 285]

 

 

Vol sonden ben ick opgegroeyt,

 

Den tijt mijns levens my vermoeyt,

 

Dus ben ick quaet bevonden,

 

Wat baet my den Mey schoon ghebloeyt,⁺

 

Ick schame my mijn sonden, Ick etc.

 

My deert u groot benouwen,

 

Dies quam ick uyt mijn Vaders schoot,

 

Om u reyn fleur der Vrouwen

 

Heb ick geopent mijn wonden root,

 

Kiest nu het leven voor de doot:

 

Om u was ick gheslaghen⁺

 

Aen ‘t cruys, daer ick mijn bloet vergoot,

 

Stilt doch u bitter klaghen, Stilt etc.

 

Mijns herten melodye

 

Heb ick verhoort van u subijt,

 

Alle melancolye

 

En swaer ghepeynsen ben ick quijt,

 

Nu ben ick in den Geest verblyt:

 

Dat ghy my hebt ghenesen,

 

Ick danck u Lief ghebenedijt,

 

Ghy zijt weerdich gepresen, Ghy etc.

 

Ick ben een spruyte Iesse,⁺

 

Een Soom Davidts, eens Conincx kint,⁺

 

Daerom mijn schoon Princesse!

 

Wel salich is hy die my bemint,

 

Daerom mijn ziele ruste vint,

 

Want daer staet van my geschreven:

 

Ick ben die bint ende ontbint,

 

Die wech, waerheyt, en leven, Die etc.

 

Ick danck u lief vol eeren,

 

Princelick Lief van uwe deught,

 

+ Psal. 52: 5.

+ Esa. 53: 7.

+ Esa. 11: 1.

+ Luc. 1: 28.

[p. 286]

 

 

Dat ghy my soo comt leeren,

 

⁺Een schaepken van den wech beweucht,

 

Ziel ende lijf in my verheucht,

 

Een minnaer soo ick rame,

 

⁺In u vind ick de volle vreucht!

 

Heylich is uwen name, Heylich etc.

+ Psal. 119: 176.

+ Psal. 16: 12.