't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijStemme: Alst begint.
Ga naar margenoot+Het daghet inden oosten,
Ga naar margenoot+Gods licht schijnt over al,
Om door zijn licht te troosten,
Den mensch in ‘t sondich dal,
Met duysternis omvangen,
In zijn gangen.
Ga naar margenoot+O over soet bedouwen!
Daer ‘s Geestes vloedt in daelt,
O wonder schoon beschouwen!
Voor wie, die ‘t licht bestraelt,
Ga naar margenoot+Een licht om te verlichte
‘t Herts ghesichte.
Den glans van alle zielen,
En aller Geesten kracht,
Ga naar margenoot+Die comt op d’aerde knielen,
Ga naar margenoot+En soeckt die hem veracht,
Iae soeckt die hem benijden
En bestrijden.
Dit zijn, zijn eyghen reden,
Ga naar margenoot+Ick com om u persoon,
Ick dael al hier beneden,
| |
[pagina 267]
| |
‘k Soeck ‘t schoonste na mijn schoon,Ga naar margenoot+
‘t Schoonst, van mijn creaturen,
Recht te sturen.
Mijn Beeldt, mijn Vytvercoren,Ga naar margenoot+
Mijn Mens, mijn hooghste Lust,
Ach wout ghy na mijn hooren!Ga naar margenoot+
Ghy vondt dijn zielen rust,
Een hondert foudich geven
In dit leven.
Erkent mijn Liefd’ mijn Trouwe,Ga naar margenoot+
Mijn goet, en al mijn deught,
Mijn Hemels Bruydt, mijn Vrouwe,Ga naar margenoot+
Wy Een baert al de vreught,Ga naar margenoot+
Wout ghy dit eens versinnen,
En beminnen.
Mijn Liefd’ heeft mijn doen dalen,Ga naar margenoot+
Vyt ‘s Hemels hoogen Troon,Ga naar margenoot+
Om u by mijn te halen,Ga naar margenoot+
T’erwelen tot de kroon,
Hier heb ick toe gheschapen,
Al mijn schapen.
Mijn Liefd’ cond niet verdragenGa naar margenoot+
Dijn jammerlick ghestalt,Ga naar margenoot+
Dyn ziel en lichaems plagen,
Door sond’ op u gehaelt,
Daer gh’in most gaen verloren
En versmoren.
Mijn Liefd’ heeft mijn doen swerven,Ga naar margenoot+
In alderhande noot,
Mijn Liefd’ heeft mijn doen sterven,Ga naar margenoot+
Voor u den wreetsten doot,Ga naar margenoot+
Die ghy met eeuwich tryren,
Most besuren.
Mijn Liefd’ hoort ‘t overtuygenGa naar margenoot+
Dijn onbekentsaemheydt,
| |
[pagina 268]
| |
Ga naar margenoot+Mijn smeken, beed, en buyghen,
Mijn tranen uytgeschreyt,
En mijn lanckmoedich wachten,
En veel klachten.
Ga naar margenoot+Geen Moeder comt soo smeken,
Haer alderliefste kindt,
Als door mijn is gebleken,
Om dat g’u best niet mint,
Maer loopt met losse toomen
Nae ‘t verdoemen.
Ga naar margenoot+‘k Heb immers niet gheboden
Dat waerdich is gewraeckt,
Ick com maer min’lick noden,
‘k Seg maer, siet wat ghy maeckt,
Ghy soeckt maer stof te halen
t’Uwer qualen.
‘t Seg can mijn cruys en lyden,
In lijf en ziel gheleen,
Ga naar margenoot+Dyn hert niet eens doorsnyden,
O herder hert als steen!
Ondancbaer mijn genaden // door u daden.
Meught ghy’u niet eens verlegen
Te hooren na mijn raedt,
Ga naar margenoot+Slechs soete min te pleghen,
Ga naar margenoot+En wat de Liefd’ aengaet,
Dit jock tot u behaghen
Heet ick draghen.
Ga naar margenoot+‘k Soec ‘t eynt van dijn herts wroeghen,
Dat niet dan quelt en knaeght,
Ga naar margenoot+En ‘t hert vol vreught vernoegen,
Daer ziel en Geest na jaeght,
Valt u dit ‘t overdrachtich
Dats te klachtich.
Ghy dwaelt in u verkiesen,
Ghy doolt in u verstant,
| |
[pagina 269]
| |
Dijn vindingh is verliesen,Ga naar margenoot+
‘s Vleysch vrydom is ‘s Geests bant,
Dus blyft ghy steets verduystert,
En gheluystert.
Dyn trachten is verachten,
Dyn ware rust, en vree,
Al ‘t wachten, is versmachten,
In d’onrust van de Zee,Ga naar margenoot+
Een Zee van noyt te landen
Maer vol schanden.
Hebt ghy niet waer bevonden,
Dat hier gheen dinck voldoet,
Noch blijft g’aen ‘t aertsch gebonden,
Al waert u eeuwich goet,
Hoe sult gh’u dat beklagen, in dien dagen.
Ghy siet steets voor dyn ooghen,
Hoe alle vleysch verdwynt,Ga naar margenoot+
Al siend’ wort gh’oock getogen,
Ter plaets daer ‘t alles quynt,
Daer u ‘t Geweet sal quellen,
En versellen.
Hoe meught ghy so wreet blyven,Ga naar margenoot+
Dijn zielen Beul te zijn,Ga naar margenoot+
V selven voort te dryven,
Van hier na d’Helsche pijn,
Een Hel van eeuwich suchten
En geen vluchten.
O Mensch ick moet u vraghen,
Maer spreekt niet na dijn waen:
Kan ick u niet behaghen,
Wat heb ick quaets gedaen:Ga naar margenoot+
Dat ghy mijn soo gaet haten,
En verlaten?
Cunt ghy wel meer bedencken,
Spreeckt vry na bevroen:
| |
[pagina 270]
| |
‘k Wil u mijn selven schencken,
Ga naar margenoot+Wat can ick u meer doen,
Dit heb ic u voor desen // wel bewesen.
Hoe meught ghy u beroven
Van al des Hemels weeldt,
Van al dees vreught hier boven,
Die eeuwich vreught aen teelt,
Daer vreught altijt sal groeyen,
En steets bloeyen.
In Beecken der wel-lusten
Ga naar margenoot+In stroomen vol geneight,
Wil ick dijn ziel doen rusten,
In rust, die ‘t al verheught,
Maer eerst most g’u bekeeren,
En deught leeren.
Ga naar margenoot+‘t Onsterffelijcke wesen,
Ga naar margenoot+En ‘t eeuwich Paradijs,
Dit wort u aenghepresen,
O menschen waert ghy ‘t wijs!
Maer dit cont ghy niet erven,
Sonder sterven.
Een vreught van nummer enden,
Ga naar margenoot+Daer ‘t nummermeer en scheyt,
Daer geen dinck vreucht can schenden,
Dits voor mijn Mens bereydt,
Maer dit can niemant smaken,
Voor ‘t versaken.
Ga naar margenoot+Een vreught van noyt bevaten,
Een vreught van altijt meer,
Een vreught van boven maten,
Schenckt u dijn liefste Heer,
Maer eerst ‘t vleeschs hier te dooden,
Is van nooden.
Een vreught van altijt duren,
Dits al te sonderlingh,
| |
[pagina 271]
| |
Van Iaer, noch dach, noch uren
O over wonder dingh!
Maer n wort door ‘t niet geloven,
Heel verschoven.
Soo ghy dit gaet versmaden
Om ‘t leven van een uyr,
Soo hoopt ghy al de quadenGa naar margenoot+
Een hooft van ‘t eeuwigh vuyr,
Daer ‘t worms geknaegh sal woeden,
En quael voeden.
Schoon ghy stopt nu u ooren,
Voor al mijn soet vermaen,Ga naar margenoot+
Maer ghy cunt ‘t woort niet smoren,Ga naar margenoot+
‘t Sal weer hier na op staen,Ga naar margenoot+
En eeuwigh u verconden
Al dijn sonden.
|
|