't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 160]

Het twee-en-sestigste Lied,
VVt het tweede Capittel in Cantica, alwaer de Bruydt van den Bruydegom gheroepen wert, ende sy wederom antwoort, van de vereeniginghe der zielen met Christo.

Op de wijse: Wy vinden claer beschreven, &c.

⁺Staet op mijn lieve Vriendinne,
Toont my u wesen schoon:
En comt te mywaerts inne,
Aensiet mijn vierige minne,
Staet op mijn vreught, mijn croon,
⁺Want siet den winter is henen,
Die duyster was en kout,
Den reghen is verdwenen,
Die bloemkens sijn verschenen,
Al in dat groene wout.
⁺Den Mey-tijt is ghecomen,
De tortel-duyve soet,
Haer stemme wert vernomen,
Tot troost van alle vromen,
In onsen lande goet.
⁺Den vyge-boom vercreghen
Sijn groene knoppen heeft,
Den wijn-stock opghesleghen,
Vol oogen aller weghen,
Den soeten reucke geeft.
En wilt dan niet vertragen
Ghy mijn vriendinne jent,
Mijn schoone vol behagen,
Staet op in dese daghen,
Comt herwaerts hier ontrent.

+ Cant. 2: 10.

+ Cant. 2: 11.

+ Cant. 2: 12.

+ Cant. 2: 13.

[p. 161]

 

 

Blijft niet langer verschoven,⁺

 

Mijn duyve soet van aert,

 

Sittende soo bedoven,

 

In steen-reten en cloven,

 

Of ghy verlaten waert.

 

Laet my u stemme hooren,

 

En sien u wesen schoon,

 

V ghedaente al vooren,

 

Is lieffelijck uytvercooren,

 

V stemme soet van toon.

 

Vanght ons die vossen nijdigh,⁺

 

Die cleyne boskens wuft,

 

Die in haer selven strijdigh,

 

Den wijn-bergh sijn partydigh,

 

Vanghtse in haer vernuft.

 

Vergeefs is al haer pooghen,

 

Want de wijn-berghen dicht

 

Sijn over al vol ooghen,

 

‘s En worden niet bedroghen,

 

Die wandelen in ‘t licht.

 

Mijn lieve vrient is myne⁺

 

Ick kenne sijn gheluyt.

 

‘t Afwesen is my pijne,

 

Want ick gheheel ben sijne,

 

Sijn alderliefste bruydt.

 

Hy weydt onder de roosen,

 

Tot dat den dagh wert koel,

 

Want daer wil hy verpoosen,

 

Tot schaduwen en glosen,

 

Wijcken van sijnen stoel.

 

Keert weder, wort gheleken⁺

 

Ghelijck een Ree op ‘t velt,

 

Mijn vrient in Liefd’ ontsteken,

 

De schaduw’ is gheweken,

 

Dus u by my verselt.

 

+ Cant. 2: 14.

+ Cant. 2: 15.

+ Cant. 2: 18.

+ Cant. 2: 18.

[p. 162]

 

 

V ganghen wilt uytbreyden,

 

Als een jonck herte snel,

 

Op de berghen ghescheyden,

 

Om u schaepkens te weyden,

 

Die u bekent sijn wel.