't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Denckt dat wy moeten sterven al, Ofte: Te Mey als alle voghelen singhen, &c.Haeckt na den vreed’ by alle man,Ga naar margenoot+
En nae de heylighmakingh dan,
Want sonder dese deughden,
| |
[pagina 72]
| |
Niemant den Heere sien en can
In heerelijcker vreughden.
Ga naar margenoot+Ist moghelijck en in u macht,
Hebt vrede, liefde, en eendracht,
Altijdt met alle menschen,
Van uwer zyden daer nae tracht
Met hopen, bidden, wenschen.
Ga naar margenoot+Den vrede is den eersten groet,
Die Christus syne Ionghers doet,
Nae zijn heerlijck verrysen,
Die Boden zijn lieflijck en soet,
Die ons den vrede prysen.
Ga naar margenoot+Den vrede dat is soo goeden pant,
Sy gaet te boven alle verstant,
Saligh sullen sy wesen,
Die door desen heylsamen bant,
‘t Ghekroockte riet ghenesen.
Ga naar margenoot+Wil yemant met u voeren twist,
V dierbaer tijdt niet en ferquist,
Met sulcken mensch te kyven,
By Godts volck gheen manier en ist,
Sy moeten vreed’saem blyven.
Ga naar margenoot+Maer vraegt u yemant weest bereyt
‘t Antwoorden met sachtmoedigheyt,
En wel bedachte sinnen,
Vliet van eyghen gherechtigheyt,
Laet waerheyd altijdt winnen.
Ga naar margenoot+Wat isser menigh leet gheschiet,
Wat isser menigh groot verdriet
Door ‘t hebbe-recht ghecomen?
Alsmen het stuck wel oversiet,
‘t Schaemt hem by alle vromen.
Ga naar margenoot+Elc heeft zijn goet-dunckent verstant
Als een nootsake ingheplant,
Het volck van sijn humeuren,
| |
[pagina 73]
| |
En maeckten op haer eyghen hant
Soo veel bedroefde scheuren.
Sy hebben menigh hert bedroeft,
En haer opiny in-gegroeft,
Daer minst is aengheleghen,
En ‘t ghene datter meest behoeft,
Hebben sy minst gheweghen.
Dat’s vrede, liefd’ en eenigheyt,Ga naar margenoot+
Oprechte waer’ ootmoedigheyt,
Afstervinghe van sonden,
Op dat de ziel in heyligheyt
Onstraflijck sy bevonden.
Door dese oorsaeck ist ghebeurt
Dat men so weynigh menschen speurt,
Die Godes liefde smaken,
Den tijdt die wert verteureleurt,
In onnoodighe saken.
Alleen niet in twistigh confuys,
Maer oock in ‘t al ghemeen gedruys,
Sy met de werelt wennen,
Sy soecken weeld’ en vlieden ‘t cruys,
Gods vreed’ sy niet en kennen.
Want soo de Herders voren gaen,
De schaepkens geerne volghen aen,
Willen de Herders scheuren,
d’Een gaet wel mee, d’anders blijst staen,
Met suchten ende treuren.
‘t En sijn geen goede Herders trou,
Die weynigh achten op den rou,
Van haer onnoosel schapen,
Waren de Herders vredigh, ‘t sou
Niet langh dus blyven slapen.
Eylaes de schaepkens Christi fijn,Ga naar margenoot+
Sy trecken altijdt eenen lijn,
Oft schoon de Herders kyven,
| |
[pagina 74]
| |
Sy connen niet ghescheyden sijn,
Haer hert moet eenigh blyven.
Gheen Herder vreemt haer dit belet,
Haer liefde hebben sy gheset
Op haer Herder verheven,
Die sijn heyl’ghe vreedsame wet
Heeft in haer hert gheschreven.
Ga naar margenoot+Want alle die met Godt sijn een,
Sijn met malcander oock ghemeen,
Sy weten van gheen deelen,
Al comter al een vonckje cleen,
Gods liefde canse heelen.
Ga naar margenoot+Oorlof ghy Herders die vreedsaem
V schaepkens weydt in Christi naem,
Iaeght altijd nae den vrede,
Soo zijt ghy Gode aenghenaem,
En alle menschen mede.
|
|