't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Bedruckte herteken, &c.1 O Christen menschen bedenckt dat ende,Ga naar margenoot+
Bedenckt die ure die niemant quijt.Ga naar margenoot+
De Soon des menschen comt seer behende:
Dus weest voorsichtigh wie dat ghy zijt.
* Ghelijck een bloeme schoon van aenschouwen,
2 Staet huyden lieflijc int groene gras,Ga naar margenoot+
De welcke morgen wort af gehouwen,
So comt die stonde des menschen ras.
3 * Die mensche huyden stout en verheven,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 28]
| |
Ghesont van herten, en wel ghestelt,
Kranck is hy morgen, oft uyt den leven,
Des menschen daghen sijn al ghetelt.
* De avont-stonde heeft geenen morghen,
Ga naar margenoot+4 Die dagh des Heeren is onbekent,
De laetste stondt is ons verborghen,
Dus weest den Heere altijt ontrent.
* De dag des Heeren sal haestig comen,
Ia onverhoets als een dief ter nacht,
Die dan sijn stonde heeft waer genomen,
Ga naar margenoot+5 Och hoe voorsichtigh heeft hy ghewacht.
* Gelijck een valstrick, also wy lesen,
En als de blixem die haest verdwijnt,
Sal die toecomste des Heeren wesen,
Alst voor de menschen noch niet en schijnt.
* Hierom wilt bidden, hierom wilt waken,
Ga naar margenoot+6 En opgheschort met u lenden staen,
Wanneer die Brudegom begint te naken,
Dat ghy hem meuht te gemoete gaen.
Ga naar margenoot+7 * Want hy wil haestigh die deure sluyten,
Dat ghy daer tegen dan zijt bereyt,
Want die daer slapen die blyven buyten,
Des bruyd’goms vrientschap wort haer ontseyt.
Ga naar margenoot+8 * Die soon des menschen staet voor de deure,
Wilt hem aenspreken en hoort sijn stem,
Hy clopt so ernstig en hart daer veure,
Doet hem toch open en laet hem in.
Ga naar margenoot+9 * Hy bied u vrientschap, hy bied u trouwe,
Hy bied u bystant in u verdriet,
| |
[pagina 29]
| |
Siet dat u liefde niet en verkouwe,
Versuymt den tijdt der ghenaden niet.
10 * Na desen leven is geen genade,Ga naar margenoot+
Ghelijck Iohannes beschreven heeft,
Hierom weest vyerig vroeg ende spade,
En soeckt den Heer, dewijl ghy leeft.
11 * Dewijl de Heere noch is te vinden,Ga naar margenoot+
Laet ons soecken met ernst en vlijt,
Laet ons hem vreesen als die beminde,
En wel besteden den corten tijt.
* Dus laet nu hooghmoet des herten sincken,
O menschen kind’ren arm ende rijck,
Denckt dat wy moeten inder aerden stincken,
Een spijs der Wormen sijn al gelijck.
12 * Ons mach geen schoonheyt noch sterckheyt batenGa naar margenoot+
Geen gout noch silver, geen huys noch hof,
Wy moetent al op der aerden laten,
En moeten worden tot aerd’ en stof.
13 * En so de mensche hier wort gevonden,Ga naar margenoot+
Wort hy geoordeelt van God den Heer,
Dus weest nu wacker tot allen stonden,
Vertoornt dne Heer u Godt niet meer.
* O Princen Broeders, hebt Godt voor oogen,
En laet de werelt de werelt zijn,
Op datter niemant en wort bedrogen,
Met schoone woorde’t oft valsche’t schijn.
|
|