XCVI. Van den H. Ignatio instelder der Societeyt Iesu.
Van Godt sijt worden wt erwelt,
O Ridder goet, o edles bloet
Ghy sijt een warer Capiteyn
Doet soecken Godts eer alleyn
V loven wy met herten en mondt
V prijsen wy tot aller stondt.
Van uwe jeucht tot aen u endt
Dat herts tot krieg sich aengewent,
| |
Daer in ghy plecht, soo ridderlick,
Den vyant onder oogen te gaen,
V dapperheyt ist wel bekant. V loven, &c.
Den krijgh den ghy hier furen dedt,
Ist deels wereltlijck, deels geestelijck geweest,
In elcken t’waer, hy dertich jaer,
Hebt u geoefft, met grooten roem,
Te lest erlangt die eewige Croon. V loven, &c.
Hoe wel ghy uwe dapperheyt,
Der werelt getoont in menigen strijt,
Doch hebt ghy meer, prijs, lof en eer,
In lesten strijt der geestlijck waer
Erlangt, welckes openbaer. V loven, &c.
O starckes gemut, o dapper herts
Den alle pijn, drufsal en schmerts
Schenen gering, als slechte dingh,
V geen vyant overwinnen kan.
Doch soeckt ghy te helpen yeder man. V loven, &c.
Hoe schoon, als der Sonnen schijn,
Al uwe weer en wapen sijn,
Daer met u Godt, gezieret hadt,
Met welcken ghy te niet gemaeckt,
Al uwer Vyanden sterckt en macht. V loven, &c.
O Ignati, gy stacker Helt,
V prijsen moet die gantse welt
Vwen wandel reyn, der liefden schijn,
En aller deugden heller glants
Verquickt onsere herten gants. V loven, &c.
Staet ons doch by, alle tijt getrou,
In angst en noot, verwerft van Godt,
Dat geen bedroch, noch falscher list,
Ons schaden mach tot aller frist. V loven, &c.
Verlange ons in lester noot,
| |
Auteursrechtvrij