een huis viel om
rené gysen
Ja, ja, op de tafel ligt o.a. ook een klein verraderlijk aardappelmes met een gleuf. Allerlei ligt verspreid, uit elkaar, uitgestald. Engelse sleutels, tangen, grijpers, zonder aanrakingspunt. Dat is het juist, alles ligt wanordelijk apart. Het wordt niet afgewassen. Zij zwijgt, wast niet af. Dit is natuurlijk symbolisch bedoeld. Dat snapt de lezer beslist. Duidelijkheidshalve, ik bedoel dat in dit huwelijk ook alles door elkaar gerammeld werd, en dat zij geen moeite doet om het te verzamelen, af te wassen en af te drogen (symbolisch natuurlijk). Maar ook in hem ligt alles nog eens door elkaar gebokst (een voorbeeld van zg. plans superposés). Toch blijft die gedekomposeerde motor werken. De lezer begrijpe dat ook dit symbolisch bedoeld is. En dat het niet over een derde persoon gaat, alhoewel ik wel eens hij en zij schrijf, en ook niet, waarvan gij mij verdacht, over mij of mijn vrouw, maar over u zelf, lezer, gaat het, en misschien ook over uw vrouw. En begrijpelijk is het dat zulks mijn onthullingen tot een misselijk, en dus liever onbegrijpelijk geval voor u maakt. Maar zoals gezegd, hij houdt stand.
Hij heeft dus ruzie met haar. Let wel, lezer, we schakelden weer over naar de derde persoon. Een belangrijk en geruststellend detail. Maar gij zit daarbij met uw vrouw. En wat doet nu uw vrouw? Zij doet extra-lief tegen u, slaat haar armen om uw hals, vlijt haar wang tegen de uwe, en lacht zoetsappig. Hoe dreigender, hoe meer van zwaveldampen beladen de atmosfeer wordt tussen hem en haar, hoe frekwenter de liefdesaanvallen die uw vrouw op u onderneemt. Gij ontkomt niet meer aan haar liefde, gij valt haar ten offer, zij verslindt u, kortom, zij is: une dame de chariré. En ziet met welgevallen hoe hij haar met boze blikken aanstaart en zij hem, m.a.w. hoe hij nog juist stand houdt. Niet vergeten, lezer, dat gij niet alleen toeschouwer, maar ook medespeler zijt. Uw intieme belangen staan op het spel. Terwijl gij, onder de indruk van de gebeurtenissen, mediteert over de tragiek van de wezenlijke onverzoenlijkheid der geslachten. En uw vrouw begrijpt niet waarom gij haar nu plots van u afduwt, deze enige gelegenheid ten kosten van het andere paar laat voorbijgaan, t.t.z. ze begrijpt het heel goed, zal het u nooit vergeven en bewondert u erom.
Hij houdt stand. De brug van een hand, platvoeten, zijn achterhoofd zoekt de vloer, een gespannen boog, katapult, slinger. Het blijft een duister geval. Niet toevallig worden de personen zo verwarrend door elkaar gehaald, t.t.z. de eerste, de tweede en de
Auteursrechtelijk beschermd