Gard Sivik. Jaargang 4

[p. 19]

wij
(voor een generatie)

Wij zijn tevoorschijn als gave helden,
niet uit nederlaag zelfs niet uit strijd.

- hoogstens het bladgouden oog van de zon
brandmerkte de huid, vocht het wit weg,
schuimbekkend vrat de zee onze haren,
en de haan van liefde tekende wonden
maar beet niet. - als gave helden
zullen wij langzaam sagen worden.

In de lendenen van priesters staan
onze lansen niet. Geen god is gekruist
geen graf gegraven. Zelf konden wij daarin
ook niet vallen.
Zeedieren, vogels waren ons dierbaar.
Wij hebben geen honden gejaagd langs het vel
van geurige bruiden. Elk huis waar wij woonden
was warm. Geen moeder werd opgevreten.

Het rose verdriet om niets, als een vis
gleed het langs en verdween. We hebben
de negers van vrees geweerd en alleenzijn
was als een aangenaam bloemstuk.

zo zal men ons ooit op witte handen dragen:
gave, begaafde,
onbeschadigde helden.