Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 6]

gedichten
gerrit kouwenaar

[I]

Het regent niet overal ter wereld maar
het regent / het vrijheidsbos

laat zijn stalen handen verroesten biedt
hedentendage weinig beschutting meer
aan de vluchteling / ik

huiver niet leerde nimmer
hoe het schaakspel gespeeld moet worden

het gras leent het oor aan krekels die
de doorlekkende wereld klein maken
als een herinnering

in de toekomst
de al even bedroefde velden van augustus

mij staat voor ogen een heldere sterke bouillon
van zacht vlees en harde
waarheden.

[p. 7]

[II]

Niets nieuws onder de zon
die haast niet meer schijnt

‘Ik haatte de duivel
maar ik was laf.
Ik verbrandde 8 boerenhoeven.
Voor mijn karig tabaksrantsoen
waren de resterende lucifers
ruimschoots voldoende’.

Ik schrijf dit nauwkeurig in mijn agenda
een half jaar vooruit in de warme toekomst

Zolang het nog dag, nog vandaag is
rest mij niets dan de zijden draad
en de waslijn waaraan mijn sokken dampen

denkend: over een half jaar
zal wederom
de waarheid bekend zijn.

[p. 8]

[III]

De man in het zwarte moeras /
geen stad om te stenigen / geeft
de twaalf krekels op zijn lippen
water en lucht

laat hen bewijzen dat
de logge ossen van het wonder
lekker
op tafel smaken / vandaar

dat slechts hun gebrul in het slachthuis
zijn oor raakt / verzaligd

likt hij het zout (van zijn lippen)
en piept.