Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 6]

gedicht voor andreus
simon vinkenoog

Een schaakmeester ziet zijn zetten vooruit,
de anderen zullen hun zetten ontlopen.

Soms geen uitweg meer. Alleen het radeloze wachten
op het antwoord dat geen antwoord is,

een mens die geen mens is
maar geboekstaafde herinnering.

Gehoorzamen de woorden aan wetten,
je huis draagt een kruis,
je klok tikt nergens anders,

op je schoorsteenmantel woordenboeken
van berusting: vrouwenschouders,
kinderhanden

en achter je drie goden, Hans.

Horen: je oren verduisterd,
Zien: je woorden verstomd,
Spreken: uit poëzie is ooit een mens
nog geboren.