Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 16]

tarzan zweeft

O zo sidderend van ruimtevrees, zo zweven
geologen aan gele lianen
door onze dunbesneeuwde tunnels voorbij.

Als een wirwar van geweren
als het meervoud van 1 weerlicht op zondag
en nog sneller dan de snelste der padden
zweeft tarzan in een zweeftoestel van rustig fabrikaat
en wuift, als was het kinderspel, een handje naar beneden.

Doch hoger dan de huizen van hun zusters filosofen
bezingen geologen dozijnen pianoos uit elkaar
en kanibalen mogen zelfs met kleine beetjes proeven
van de uitgelezen koningin,
die in alle waardigheid haar verse vriendschapsbanden.
nauwer naar haar centrum toehaalt.
Maar tarzan wuift vanuit zijn snuivend zweefvliegtuig
en laat het frühstücken begaan.

Strategen slikken hun fletse uurwerken in
en ook de koning maakt muziek met zijn tanden. (Tango).
In de bomen slaat een groen ballet zijn tenten op,
apen presenteren het wapen
en een brandblusapparaat verliest zijn jongste telg
in togo.

Arme geologen.
Hoor hoe aan hun witte schroeven reine negerinnen loeien,
in hun morgenslaap het meesterschap verliezend
over hun nog frisse, hardgekookte zuignap:
De tijd is daar om ons te melken, dierbaar Belgenland.
De tovenaars scheuren hun togaas aan rimram.
De arme geologen hebben zich niet een ontpopt.
Maar tarzan zweeft en zegt met snelheid:
Ik zweef, gij zweeft, ik heb de hielen van een zwever.