Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 15]

/ cool blues

koel zijn mijn dromen van dood en van leven
koel en onvertaalbaar branden de dagen tot nachten
wier liederen wij niet geloven mogen

(zo doodt de tijd de tijd
en wordt uit hemel hel geboren)

kijk:
langzaam maar zeker vallen de vleugels der zon
en bedekken de ogen van het licht
- dat zijn 2 rode wonden

kijk:
het bloed van mijn stem reikt niet meer verder
dan mijn woedende lippen
die vroeger vroeger de wolken kussen konden

nu bijten mijn lippen elkander.
nu wurgt éen hand de ander.

nu worden de woorden levensgevaarlijk