Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 30]

/ vertroosting voor opkomende angst

voor Aimé van S.

Niet alleen
dat ik twijfel
of de tijd voldragen is
dat machines de plaats van planten bezetten
inpalmen hun vorm hun geur
hun licht hun kleur
dat jakhalzen
(hangende bloedige lippen)
de harten besluipen
met zwellende tred
dat goden niet meer
in ons zouden leven
als duurzame juwelen
die niemand bewaakt
die geen rover kent

Niet alleen
dat ik weiger te geloven
dat standhoudt wat wij dierlijk noemen
en messen van liefde
niet te wetten zouden zijn
en inzicht terug te voeren
tot een kind

Hopen kan ik bovendien
de richting van het licht te vinden
de vage vreugde
om een ouderwets verlies
dat in zich nog de kracht draagt
om poorten te verbrijzelen
en vorsten te doen buigen

[p. 31]

 

Tenslotte is er altijd nog het weten

 

dat overvloedige rivieren bestaan

 

dat ijs eens aan het eind

 

van zijn krachten komt

 

voorzichtig wijkend

 

als een ongenode gast

 

dat ik mij neer kan leggen

 

bij bloedverwante dieren

 

scherpzinnige zwervers

 

gevleugeld

 

in een goedmoedig seizoen

 

een grillige chaotische lente

 

 

 

En nog veel meer handlangers heb ik

 

verder dan de tanden

 

van wapens voorzien

 

opwegend tegen de macht van macht van machines