Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 18]

/ die moederlijke massa

stamp ze onder hun billen de boekwijven
gesel de hoerenhonden
kijk in de koffers kinderogen
der machinale massa monsters met
hun geel geslacht

zelfs de kootjes van mijn tenen
- uit harde noodzaak -
denken dikwijls aan het vaderland

ik heb ze afschuwelijk lief:
de blauwe broeders
de schele schorpioenen
de groteske gabardinegokkers
en snijden mijn vingers tot bloed
maar onthoudt het ongelikte beren
le pauvre françois reste toujours debout