Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 14]

karel du bois / 2 gedichten

wij dulden geen gillende stilte meer
in onze overdekte tuinen
waar nu de versteende schaduwen staan
van zonnejaren met een verre kopersmaak

tussen de keien van onze hersenlanen
is het gras weer rechtgegroeid
alleen zijn ontelbare mieren
bij de wisseling der seizoenen
voorlopig en zonder moeite
stof geworden

elke morgen draaien de straten
om hun natte scharnieren
met hooghartige duldzaamheid weer open
dit is een artikel des geloofs
dan pletten wij de achtelozen
met de zekerheid van een tramkondukteur
rode meisjes tegen de vrij nette muren
van onze tentoonstellingspaleizen
en waarom zouden wij niet doden
al wie de inwendige groet niet brengt
aan het ballonverkoperssindikaat