Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 25]

paul snoek / drie gedichten van esox lucius

1

De taal is een traan (k) lier
maar als je wat ouder bent
zegt moeder boos: nou, niet
meer huilen hoor, daarvoor

ben jij al veel te groot.
De taal is dus een (k) lier
en (k) lieren neemt men zo
mogelijk op jeugdige leef-

tijd weg, teneinde er op
later jaren geen hinder van
te ondervinden. De taal is
dus geen (k) lier. De taal is
een remedie, een afdoend middel
tegen buikloop. Een krokodillentraan.

[p. 26]

2

Mijn vader was een uitvinder.
Op een morgen vond hij een
vlinder uit, die hij vergat
te doen vliegen. Ja, vliegen.

Toen ging hij dood, = mijn vader,
en daar zaten wij met die
vlinder van 16 ton 325 kg
opgeschept. Maar god zij dank,

een dichter kocht hem af
en leerde hem vliegen.
Hij leerde hem het vliegen.
En werkelijk, de vlinder vloog.
De vlinder, = het mooiste insect,
vloog zich letterlijk dood.

[p. 27]

3

Elk woord is een nekschot, mevrouw.
Een deuk in een emmer, een bluts
in een ei. Een poging tot over-
spel. Maar soms, zo om de 88 dagen

is het woord een wonderknaap;
althans, een kind met toekomst.
Maar weinigen, U heeft misschien
zelf kinderen, mevrouw, dragen

deze kinkhoest onder water.
Het woord is meestal
Blaise (een scheetje van) Pascal
en soms een tweede scheetje
van niemendal.
Mes excuses, madame.