Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 17]

/ gedicht

dan onttrekken wij ons voor altijd
aan de ijzeren hand van de dagen

aan de wetten die bepalen bepalen
de stand van de zon
de omvang der maan

en hoe grillig de vormen van rotsen, wolken, schelpen
en de regelmaat in het slaan der golven

en waarom het licht vergeet dat het vliegen kan
en waarom de nacht zich schuilhoudt
achter zijn schaduw

dan geven wij ons over
- armen geheven, vlag gehesen -
en komen moeizaam uit onze woorden
die wij bij wijze van spreken
het zwijgen opleggen

dan leven wij verder en onarmen
met niet te ontkennen warmte
elk begin van geluid
elke legende van licht

en strelen wij de schoonheid
die aan alle dingen eigen is