Gard Sivik. Jaargang 2

[p. 26]

claude corban / eenmaal pasgeld (fragmenten)

2

gij kweekt geschiedenissen leugens
die beter bedlegerig zouden zijn
of nog
steek u in een omslag kleuren
met doodsberichten beduimspijkerd
verboden zones
in mijn lichaam
met boorputten papaverolie
zullen goedkoop licht geven
aan de gulzige wiek
van uw schuld

3

het woord ligt letternaakt
op de dorsvloer
de straatkeerders wandelen maatsgewijs
en gij die u afvraagt
of het woordwellust is
nog speel ik accordeon met het woord
hang het 14 dagen op sierra nevada
maak er schrijfhoepels mee
die nu nog reizen
spijker het vast op de molm
van uw gezichtsveld
vorm er schuimschuitjes mee
die mastzwaaien
naar t-b-c-meisjes
pierrot plant zijn handen
in het marsland van zijn lenden
het woord is gift
groen en geel gevaar
morgen loost ge
suikerzieke a-b-c's

[p. 27]

6

ik sta op de eenden
van de melkweg te schieten
en al de sterren snijden
hun aders over
ik wil naar de apoteek toe

maar is het niet eeuwen beter

rechtstaand

met zijn schouders

in zijn zakken

te sterven

of namen als affiches

oktaven luidop

in de nacht te gillen

ik ben niet eenzaam genoeg
om wit getatoeëerd te worden
in die zwarte allee

7

uit de krampen
van ons gesprek
zoekt hij bouwstenen
tot lampwitte muren
waarin elke echo krimpt
de riolering van onze angst
dregt hij af
ontbladert onze lach
looit onze stem
en op het kerkplein
kluift hij onze gebaren af

ik stuur hem onwillige vredesverdragen toe

en doe alsof ik een deurpost was

[p. 28]

10

hij ontkurkte het verraad
dat op de zoldering
van mijn ogen hangen bleef
een heilige in de takken
van het silowoud
de regenboog liep tunnels
in mijn lijf
de maan beet rakelings mijn bloemknoppen af
en zong kompleten
ik hing versleten
een bundel mensen
op het scherm
van een eenakter