Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 9]

bitter (met wroeging te lezen)

Als de woorden zijn uitgevreten
Uitgevreten zeg ik en ik denk niet
aan couverts en vin blanc doux
Uitgevreten van woorden
als gewetenschap en landalarm
of arsenaal van ademhaling

(en leugens zeggend zingzeggend:
een kerk te veel een wereld te weinig)

Als een heerser over glasheelal
zeg ik dame, zie ik bloed en schaatsenrijden
op de noorse ijzers van betekenis

Ruik ik adem gij ruikt kleuren
ik een zon die voor niets schijnt voor u niet
waar een blinde woont die gehoor betast
waaraan geluiden groeiend
achterover sterven
in de stem van Yves Montand verpakt

De woorden uitgevreten
staat de taal hardnekkig feest te vieren

Waar niets is kon niets wezen
en waar ik daden bracht is de leegte herrezen
en waar ik voelbaar werd geleefd
lag de vrees in mijn schaduw te wachten,
de hand aan mijn polsen
de vrouw aan mijn lichaam
en de tong in mijn mond

gehavend en bestorven

simon vinkenoog