Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 1]

avis bericht

het leven is een wachtzaal zonder
uitweg naar de sporen want
er zijn geen sporen nu en dan
gaat iemand naar buiten en
loopt verlegen verloren
langs de zingende telegraaf
kijkend naar het rode licht
van gods cadillac
en wie zitten blijft
kijkt naar de zwarte ruiten
verstrooid misschien en leest dan
verder in zijn handen

karel du bois