Forum. Jaargang 3

[p. 543]

Dubbel Uitzicht

't Is Februari, maar de lucht wordt zoel.
Het raam staat open naar de ruimte en wijd
En zijd, zoover het naakte veld zich breidt,
Siddert in plant en dier het lustgevoel.

Daarginds een heimachine met haar palen
Schuin overeind. Een slagersjongen fluit.
Naar 't barre zand ijlt aan een troep vooruit
Een hond, die zich wil laten achterhalen.

De minnaars blaffen om 't gejaagde dier.
Vijf kerels wachten tot het zal gebeuren.
De lentemorgen waait met lichte geuren
Menschen en honden naar een nieuw vertier.

Ik wend mij af en meen beschaamd, onzeker,
Dat in het klaslokaal de kindren spieden
En, vaag vermoedend, in het onkruid wieden
Dat wast in 't hart van hun vergrijpenwreker.

Waar gaan de driften heftiger? Daarbuiten
Of hier op die stompzinnige aangezichten,
Die mij herinneren aan andre plichten
Dan weg te rennen en mijn lied te fluiten?

Maar als 'k nauwkeuriger de horde schouw,
Herken 'k opeens de bestiale trekken
Waarmee zij eens hun kroost zullen verwekken
En ik vergeef hun en bespeur berouw.

Want 'k zie de vrucht van evenvele honden
Hier, als er hijgend vluchten over 't land:
Wissel getroost het beeld ter rechter hand
Voor 't spiegelbeeld van deze kindermonden.

A. van Roosenburg