Forum. Jaargang 3

[p. 81]

Dorheid

Dorheid, ik ben vandaag uw onderdaan.
Ik heb de ronde van de vreugd gedaan
die mij aan 't leven bindt: ik ben ontbonden.
Wat kleine smart tot kleinen lust gekeerd,
verlangen in wat arm bezit verweerd.
Ik geef mij over, dorheid, ongeschonden.

Een vers van mij, of dat een ander schreef,
géén dat mij dezen dag nog zingen bleef
omdat elk vers tenslotte moet verklinken;
ik zocht in iedre vrouw, in ieder oog
een jeugd die niet reeds voor de toekomst loog,
maar zoo mijn jeugd, moet elke jeugd verzinken.

Het einde staat geschreven aan 't begin:
wat zonder duur is, is ook zonder zin,
laat mij niet hopend naar het einde draven,
en meenen dat ik leef als ik bemin,
ik wil het graf niet met nóg wenschen in,
ik wil mij, dorheid, in uw trots begraven.

R. Herreman