't Fonteintje. Jaargang 3

[p. 182]

Reimond Herreman: De trommel.

I.

De dagen rijen zich tot zwoel getij:
gelijk den herten schiet het zwaar gewei,
onttakte mij in 't hart de boom van 't leven;
langs wortels in der eeuwen grond gedreven
zoog hij de sappen, en de groeiensdrift
kon niet het voedsel scheiden van het gift:
zoo zwollen vruchten tot Gods eer of schande.

[p. 183]

II.

Het was de tijd, dat ik den trommel sloeg
voor elken opstand, die om armen vroeg,
ten kruistocht hier, en ginder naar de zonde;
de moed ontbloeide rooder uit de wonden,
gelijk de grond zich van het sterven voedt.
De geest leidde der driften wilden stoet,
maar danste mee dezelfde sarabande.