Folium Librorum Vitae Deditum. Jaargang 2

[p. 136]

Mahieu - Maioli - Majolica

In een Nederlands vakblad voor antiquaren verscheen enige jaren geleden een verslag over een buitenlandse veiling, waarin sprake was van marokijnen banden, van mozaïekbanden en ook van ‘vergulde majolibanden’. De anonieme auteur zal wel eens van majolica gehoord hebben, vermoedelijk echter nooit van de 16de-eeuwse bibliophiel, wiens naam in de bibliographische literatuur vaak in de Italiaanse vorm Maioli voorkomt en die aan het nageslacht veel raadsels heeft opgegeven, behalve een: vast staat namelijk dat hij een tijdgenoot en geestverwant van Grolier was, dat hij boeken verzamelde en dat hij deze boeken bijzonder fraai liet binden en tenslotte voorzien van een stempel - die ook weer aan Grolier's exlibris doet denken :Tho. Maioli et amicorum. En binnen in de boeken staat soms, geschreven in een hand uit de tijd, misschien in de eigen hand van de verzamelaar, de Franse inscriptie: ‘A mahieu et a ses amys’.

Dit zijn algemeen bekende feiten.

Aan het boven geciteerde verslag hebben wij - nog steeds met een gevoel van schaamte - een dezer dagen moeten denken, toen wij de laatste aflevering van het officieel orgaan der Nederlandse boekbinders, ontvingen. In dit tijdschrift verschijnen sedert lange tijd geregeld bijdragen - allen door dezelfde auteur geschreven - over de geschiedenis van de boekband. De laatste bijdrage hield zich bezig met Franse verzamelaarsbanden in de zestiende eeuw. En in dit opstel wordt gesproken over ‘de banden die Thomas Mahieu vervaardigde voor Maioli, en die van de andere banden van Maioli zeer verschillen’.

Daar de historische bijdragen in het boekbindersblad tot doel hebben de Nederlandse boekbinders - want dit zijn de lezers - op serieuze wijze op de hoogte te brengen van de geschiedenis van hun vak, lijkt het ons noodzakelijk de historische waarheid in ere te herstellen.

Er leefde, zoals gezegd, in de 16e eeuw een boekenverzamelaar, die Thomas Mahieu heette, waarschijnlijk dus een Fransman was. Gelatiniseerd luidde zijn naam Thomas Maiolus, in de tweede naamval Thomae Maioli. Indien men, waartoe overigens geen noodzaak dwingt, wil, zou men de Italiaanse vorm Tommaso Maioli kunnen construeren.

Het lijkt ons hoogst twijfelachtig en het is zover wij weten in de literatuur nergens beweerd, dat Thomas Mahieu of Thomas

[p. 137]

Maiolus ooit van de diensten van een boekbinder heeft gebruik gemaakt, die toevallig dezelfde naam zou hebben gedragen als hij. Over de binders der banden uit de bibliotheek van Mahieu is niets bekend.

Het is dus ook - om het voorzichtig uit te drukken - weinig waarschijnlijk, dat de banden, door de imaginaire binder Mahieu voor de verzamelaar Mahieu gebonden, er anders uit zouden zien dan de overige banden uit diens bibliotheek.

Misschien geven deze regels de redactie van het boekbindersorgaan aanleiding tot een ophelderende aanvulling op bedoeld artikel.

G.