Bruiloftszangen voor den heere Moses van Eys, en jonkvrouwe Petronella Anna van Veen

Echtelyk vereenigt in Amsteldam, den IVden van louwmaant, MDCCXXIV

[fol. B4r]

Bruiloftsliedt.
Op een bekende Wyze.

BRuitje, 't is geen tydt van treuren;

Schone, droog uw traantjes af.

Laat uw tabbert toch niet scheuren:

Want gy gaat niet naar het graf:

Maar daar 't leven uit zal ryzen.

Zie uw waarde Zusters aan:

Of zy 't eerlyk bedt mispryzen?

Neen: zy zyn u voorgegaan.

Konmen kinders van de bomen

Plukken, als een kers of peer,

Wie zou dan voor 't kraambedt schromen?

Yder koos, naar zyn begeer,

Nu een meisje, dan een jongen,

Of somwyl wel twee gelyk:

Maar hier wort geen keur bedongen,

't Is een lot voor arm en ryk.

Veel of luttel, 't is een zegen:

Yder smaakt dit op zyn tydt.

Speelnoots, hoe dus lang gezwegen?

'k Zie de Bruigom raast van spyt.

Moet 'er eerst een glaasje blinken?

Schenk voor elk een frissche fluit,

Om op 't woort: Oseé, te klinken,

Voor den Bruidegom en Bruit.

[fol. B4v]

 

'k Hoor (dunkt my) de slaapdeur kraken:

 

Maar den ingang is bezet.

 

Bruigom, wil het hoflyk maken,

 

Of gy raakt noch niet te bedt.

 

Dit is 't lest van uw quellaadje,

 

(Speelnoots, vat hem nu by 't woort)

 

En het einde der vryaadje.

 

D'eene leer het d'ander voort.

 

 

 

Vaar wel.